Shenjtori i ditës për 23 Shkurt: historia e San Policarpo

Polikarpi, peshkop i Smirnës, dishepull i Shën Gjonit Apostullit dhe mik i Shën Ignati i Antiokisë, ai ishte një udhëheqës i nderuar i krishterë gjatë gjysmës së parë të shekullit të dytë.

Shën Ignati, gjatë rrugës për në Martir për në Romë, vizitoi Polikarpin në Smirnë dhe më vonë i shkroi një letër personale në Troas. Kishat e Azisë së Vogël e kanë njohur udhëheqjen e Polikarpit duke e zgjedhur atë si një përfaqësues për të diskutuar me Papën Anicetus datën e kremtimit të Pashkëve në Romë, një nga polemikat kryesore në Kishën e hershme.

Vetëm njëra nga shumë letrat e shkruara nga Polikarpi mbijeton, ajo që ai i shkroi Kishës së Filipit në Maqedoni.

Në 86, Polikarpi u dërgua në stadiumin e mbushur me njerëz të Smirnës për t'u djegur i gjallë. Flakët nuk e lënduan atë dhe ai u vra përfundimisht nga një kamë. Centurioni urdhëroi që trupi i shenjtit të digjej. "Veprat" e martirizimit të Polikarpit janë rrëfimi i parë i ruajtur dhe plotësisht i besueshëm për vdekjen e një martiri të krishterë. Ai vdiq në vitin 155.

Reflektimi: Polikarpi u njoh si një udhëheqës i krishterë nga të gjithë të krishterët në Azinë e Vogël, një fortesë e fortë e besimit dhe besnikërisë ndaj Jezu Krishtit. Fuqia e tij doli nga besimi i tij te Zoti, edhe kur ngjarjet e kanë kundërshtuar këtë besim. Duke jetuar midis paganëve dhe nën një qeveri në kundërshtim me fenë e re, ai udhëhoqi dhe ushqeu kopenë e tij. Ashtu si Bariu i Mirë, ai dha jetën e tij për delet e tij dhe i mbajti larg përndjekjeve të mëtejshme në Smyrna. Ai e përmblodhi besimin e tij te Zoti pak para se të vdiste: “Ati… të bekoj, sepse më bëre të denjë për ditën dhe orën…” (Veprat e Martirizimit, kapitulli 14).