Java e Shenjtë: Meditimi i së Premtes së Madhe

e kryqëzuan dhe i ndanë rrobat e tij, duke hedhur short për ta atë që secili do të merrte. Ishte nëntë në mëngjes kur e kryqëzuan. Mbishkrimi me arsyen e dënimit të tij thoshte: "Mbreti i Judenjve". Ata kryqëzuan gjithashtu dy grabitës me të, një në të djathtë dhe një në të majtë. Kur ishte mesditë, errësira ra mbi të gjithë tokën deri në tre të pasdites. Në orën tre, Jezusi thirri me një zë të lartë: "Eloì, Eloì, lemà sabactàni?" Që do të thotë: "Perëndia im, Perëndia im, pse më ke braktisur?". Duke dëgjuar këtë, disa nga të pranishmit thanë: "Ja, thirrni Elia!". Njëri vrapoi për të zhytur një sfungjer në uthull, e fiksoi atë në një kallam dhe i dha të pijë, duke thënë: "Prisni, të shohim nëse Elia do ta vijë ta ulë". Por Jezusi, duke lëshuar një britmë të madhe, skadoi.

O Zot, çfarë mund të të them në këtë natë të shenjtë? A ka ndonjë fjalë që mund të vijë nga goja ime, ndonjë mendim, ndonjë frazë? Ti vdiq për mua, dha gjithçka për mëkatet e mia; jo vetëm që u bëre burrë për mua, por edhe pësove vdekjen më të egër për mua. A ka ndonjë përgjigje? Unë do të doja të gjeja një përgjigje të përshtatshme, por duke soditur pasionin dhe vdekjen tënde të shenjtë, unë vetëm mund të rrëfej me përulësi se pafundësia e dashurisë tënde hyjnore e bën çdo përgjigje plotësisht të papërshtatshme. Thjesht më lër të qëndroj para teje dhe të të shikoj.
Trupi juaj është thyer, koka juaj është e plagosur, duart dhe këmbët tuaja janë të copëtuara nga thonjtë, anën tuaj është shpuar. Trupi juaj tani qëndron në krahët e nënës suaj. Tani gjithçka është bërë. Mbaroi. Ajo është bërë. Shtë përmbushur. Zot, Zot bujar dhe i dhembshur, të adhuroj, të lavdëroj, të falënderoj. Ju i keni bërë të gjitha gjërat të reja përmes pasionit dhe vdekjes tuaj. Kryqi juaj u mboll në këtë botë si një shenjë e re e shpresës. Më lër të jetoj gjithmonë nën kryqin tënd, o Zot, dhe të shpall shpresën e kryqit tënd pandërprerë.