Mesazhi i fundit dhënë Giampilieri

Mesazh nga Jezusi, 29.

çfarë mendoni se gjej sot në bashkësitë fetare në përgjithësi dhe në çdo shpirt të shenjtëruar tek Unë? Në kaq shumë prej tyre vetëm trazira dhe fryma e botës. E megjithatë, në gëzimin më të madh të shpirtit, ditën e shenjtërimit fetar, ata i thanë lamtumirë zhurmave të botës, duke premtuar solemnisht se do të dëgjonin vetëm zërin Tim.
Fëmijët e mi, por nëse bota flet me zhurmën e saj, me gëzimet e saj të rreme, mashtrimet e saj, është e nevojshme që unë të hesht. Dhe kështu bëj. Pak nga pak imazhi im po fshihet nga faqja e dheut dhe nga zemra e njeriut për të krijuar një tjetër që do të më zëvendësojë. Ka shumë shpirtra të shenjtëruar që mbajnë një zakon fetar dhe kanë shpirtin e botës.

Fëmijët e mi, të gjithë më kanë braktisur, të tronditur siç janë nga dështimi Im. Dy ose tre shpirtra besnikë, të cilët më shikojnë me sy të mbuluar me lot, Nëna ime, dishepulli që aq shumë e doja dhe Magdalena. Po ku janë të tjerët? Ku është Pjetri, shkëmbi kundër të cilit do të thyhen stuhitë? Ku është kisha ime e sapolindur që brenda pak minutash do të dalë nga plaga vermilion e zemrës sime që ushtari po hapet? Do të dalë si lulja më e bukur në Parajsë, e konceptuar nga dashuria dhe e ushqyer nga trupi im dhe gjaku im, i cili do të vazhdojë të derdhë gjak deri në fund të kohës.
Fëmijët e mi, madje as kisha ime nuk është më e vetëdijshme për praninë time, sepse nëse do ta vinte re, gjërat nuk do të shkonin kështu. As ata që, me fuqinë e priftërisë së tyre të përjetshme, më bëjnë të zbres nga qielli nuk janë të vetëdijshëm për këtë. A nuk jam unë i refuzuari i përjetshëm, i keqkuptuari i përjetshëm? Priftërinjtë e mi, të cilët mbajnë kupën e kënaqësive në duart e tyre dhe nuk lënë pas dore të pinë çdo pikë të fundit, nuk e kanë kuptuar që Ungjilli Im nuk mund të ndryshohet. Kjo nuk ishte ajo që doja. Lutuni për kishën time sepse shumë shpirtra janë të humbur.
Tani ju bekoj në emër të Atit dhe të Birit dhe të Shpirtit të Shenjtë.