Një përkushtim për të kujtuar afërsinë e Zotit në vuajtjet tuaja

"Dhe një zë doli nga qielli: 'Ti je Biri im i dashur, në ty unë jam i kënaqur'". - Marku 1:11

Pse u zgjodh Krishti midis njerëzve? Flisni, zemra ime, sepse mendimet e zemrës janë më të mirat. A nuk ishte se ai mund të ishte vëllai ynë, në lidhjen e bekuar të gjakut farefis? Oh, çfarë marrëdhënie ka mes Krishtit dhe besimtarit! Besimtari mund të thotë: “Unë kam një vëlla në parajsë. Unë mund të jem i varfër, por kam një vëlla të pasur dhe mbret, dhe a do të më lejojë të jem në nevojë ndërsa jam në fronin e tij? O jo! Ai më do mua; dhe vëllai im ”.

Besimtar, mbaje këtë mendim të bekuar, si një gjerdan diamanti, rreth qafës së kujtesës tënde; vendoseni, si një unazë ari, në gishtin e kujtimit dhe përdoreni atë si vulën e Mbretit, duke vulosur peticionet e besimit tuaj me besimin e suksesit. Ai është një vëlla i lindur për fatkeqësi: trajtojeni si të tillë.

Krishti u zgjodh gjithashtu midis njerëzve në mënyrë që ai të dinte dëshirat tona dhe të na simpatizonte. Siç na kujton Hebrenjve 4, Krishti u "tundua në çdo aspekt si ne, por pa mëkat". Në të gjitha dhimbjet tona kemi simpatinë e tij. Tundimi, dhimbja, zhgënjimi, dobësia, lodhja, varfëria - Ai i njeh të gjithë, sepse ai ka dëgjuar gjithçka.

 

Mos harroni këtë, i krishterë, dhe më lër të të ngushëlloj. Sado e vështirë dhe e dhimbshme është rruga juaj, ajo shënohet nga hapat e Shpëtimtarit tuaj; dhe madje edhe kur të arrini në luginën e errët të hijes së vdekjes dhe në ujërat e thella të fryrjes së Jordanit, atje do të gjeni gjurmët e Tij. Kudo që të shkojmë, kudo, Ai ishte paraardhësi ynë; çdo barrë që duhet të mbajmë një herë u vu mbi supet e Emmanuelit.

Le te lutemi

Zoti, kur rruga errësohet dhe jeta vështirësohet, na kujto që edhe ti ke vuajtur dhe përndjekur. Na kujto se nuk jemi vetëm dhe madje edhe tani na sheh. Na ndihmoni të kujtojmë se na hapët rrugën. Ju keni marrë mbi vete mëkatin e botës dhe jeni me ne në çdo sprovë.

Në emër të Jezusit, amen