Ungjilli i 12 Prillit 2020 me komentim: E Diela e Pashkëve

Nga Ungjilli i Jezu Krishtit sipas Gjonit 20,1: 9-XNUMX.
Të nesërmen e së shtunës, Maria e Magdalës shkoi te varri herët në mëngjes, kur ishte akoma e errët, dhe pa që guri ishte rrëzuar nga varri.
Pastaj vrapoi dhe shkoi te Simon Pjetri dhe dishepulli tjetër, ai që Jezusi e donte, dhe u tha atyre: "Ata e morën Zotin nga varri dhe ne nuk e dimë se ku e vendosën!".
Atëherë Simon Pjetri doli me dishepullin tjetër dhe shkuan te varri.
Të dy vrapuan së bashku, por dishepulli tjetër vrapoi më shpejt se Pjetri dhe erdhi i pari te varri.
Duke u përkulur, ai pa fashat në tokë, por nuk hyri.
Ndërkohë erdhi edhe Simon Pjetri, duke e ndjekur dhe hyri te varri dhe pa fashë në tokë,
dhe qefin, i cili ishte vendosur mbi kokën e tij, jo në tokë me fashë, por të palosur në një vend të veçantë.
Atëherë dishepulli tjetër, që kishte ardhur së pari te varri, gjithashtu hyri, pa dhe pa dhe besoi.
Në fakt, ata ende nuk e kishin kuptuar Shkrimin, domethënë, ai duhej të ngrihej nga të vdekurit.

San Gregorio Nisseno (rreth 335-395)
murg dhe peshkop

Familje në Pashkën e shenjtë dhe të shëndetshme; PG 46, 581
Dita e parë e jetës së re
Këtu është një maksimum i mençur: "Në kohën e prosperitetit, fatkeqësia harrohet" (Sir 11,25:XNUMX). Sot fjalia e parë kundër nesh harrohet - me të vërtetë ajo anulohet! Kjo ditë ka fshirë plotësisht çdo kujtim të fjalisë sonë. Një herë e një herë, njeri lindi me dhimbje; tani kemi lindur pa vuajtur. Sapo ishim mish, ne lindnim nga mishi; sot ajo që lind është fryma e lindur nga Fryma. Dje, kemi lindur bij të dobët të burrave; sot kemi lindur bij të Perëndisë.Dje u hodhëm nga qielli në tokë; sot, ai që mbretëron në qiej na bën qytetarë të parajsës. Dje vdekja mbretëroi për shkak të mëkatit; sot, falë Jetës, drejtësia rifiton fuqinë.

Një herë, vetëm një hapi derën e vdekjes për ne; sot, vetëm një na rikthen në jetë. Dje, ne kishim humbur jetën për shkak të vdekjes; por sot jeta e ka shkatërruar vdekjen. Dje, turpi na bëri të fshihemi nën fikun; sot lavdia na tërheq në pemën e jetës. Mosbindja e djeshme na kishte nxitur nga Parajsa; sot, besimi ynë na lejon të hyjmë në të. Për më tepër, fryti i jetës na ofrohet, në mënyrë që ta shijojmë atë në kënaqësinë tonë. Përsëri burimi i Parajsës që na ujit me katër lumenjtë e Ungjijve (krh. Zan 2,10:XNUMX), vjen për të freskuar tërë fytyrën e Kishës. (...)

Shouldfarë duhet të bëjmë nga ky moment, nëse jo të imitojmë në kërcimin e tyre të lumtur të maleve dhe kodrave të profecive: "Malet kërcejnë si desh, kodrat si qengja!" (Ps 113,4). "Ejani, e duartrokasim Zotin" (Ps 94,1). Ai theu fuqinë e armikut dhe ngriti trofeun e madh të kryqit (...). Ne themi pra: "Zoti i Madh është Zoti, Mbreti i madh mbi gjithë tokën" (Ps 94,3; 46,3). Ai e bekoi vitin duke e kurorëzuar atë me përfitimet e tij (Ps 64,12) dhe na mbledhë në një kor shpirtëror, në Jezu Krishtin, Zotin tonë. Lavdi atij përjetë e përgjithmonë. Amen!