Ungjilli i 26 Marsit 2020 me koment
Nga Ungjilli i Jezu Krishtit sipas Gjonit 5,31: 47-XNUMX.
Në atë kohë, Jezui u tha Judenjve: «Nëse do të dëshmoja për veten time, dëshmia ime nuk do të ishte e vërtetë;
por ka një tjetër që dëshmon për mua, dhe unë e di se dëshmia që ai më jep mua është e vërtetë.
Ju dërguat lajmëtarë nga Gjoni dhe ai dëshmoi për të vërtetën.
Nuk marr dëshmi nga një burrë; por unë ju them këto gjëra që të mund të shpëtoni veten.
Ai ishte një llambë që digjet dhe shkëlqen, dhe ti ke dashur vetëm për një moment të gëzohesh në dritën e tij.
Sidoqoftë, unë kam një dëshmi më të mirë se ajo e Gjonit: veprat që më ka dhënë Ati, të njëjtat vepra që unë jam duke bërë, dëshmojnë për mua se Ati më ka dërguar.
Dhe gjithashtu Ati, që më dërgoi, dëshmoi për mua. Por ju kurrë nuk e keni dëgjuar zërin e tij, dhe as nuk e keni parë fytyrën e tij,
dhe nuk e keni fjalën e tij që banon në ju, sepse nuk besoni në atë që ai dërgoi.
Ju shqyrtoni shkrimet e shenjta duke besuar se keni jetë të përjetshme në to; mirë, janë ata që dëshmojnë për mua.
Por ti nuk dëshiron të vish tek unë për të pasur jetë.
Unë nuk marr lavdi nga njerëzit.
Por unë ju njoh dhe unë e di se nuk keni dashurinë e Zotit tek ju.
Unë kam ardhur në emrin e Atit tim dhe ju nuk më pranoni; nëse një tjetër do të vinte në emrin e tyre, ju do ta merrni atë.
Dhe si mund të besoni, ju që merrni lavdi nga njëri-tjetri dhe nuk kërkoni lavdinë që vjen vetëm nga Zoti?
Mos besoni se jam unë që ju akuzoj përpara Atit; tashmë ka nga ata që të akuzojnë, Moisi, në të cilin ke vendosur shpresën tënde.
Sepse po të besonit Moisiun, do të më besonit edhe mua; sepse ai shkruajti për mua.
Por nëse nuk besoni në shkrimet e tij, si mund t'i besoni fjalët e mia? ».
Shën Gjon Chrysostom (ca 345-407)
prift në Antioki pastaj peshkop i Kostandinopojës, doktor i Kishës
Diskutime mbi Zanafillën, 2
«Nëse do të besonit në Moisiun, do të besonit edhe mua; sepse ai shkruajti për mua "
Në kohët e lashta, Zoti që krijoi njeriun i foli njeriut në vetën e parë në mënyrë që ai ta dëgjonte atë. Kështu ai bisedoi me Adamin (…), siç bisedoi më vonë me Noenë dhe Abrahamin. Dhe edhe kur njerëzimi u zhyt në humnerën e mëkatit, Zoti nuk i ndërpreu të gjitha marrëdhëniet, edhe nëse ishin domosdoshmërisht më pak të njohura, sepse njerëzit e kishin bërë veten të padenjë. Prandaj, ai pranoi të krijonte marrëdhënie dashamirëse me ta përsëri, me letra, megjithatë, sikur të argëtohej me një mik të munguar; në këtë mënyrë ai mund, për të mirën e tij, të lidhë përsëri tërë racën njerëzore me veten e tij; Moisiu është bartësi i këtyre letrave që Zoti na dërgon.
Le t'i hapim këto letra; cilat janë fjalët e para? "Në fillim Zoti krijoi qiejt dhe tokën". E mrekullueshme! (…) Moisiu, i cili lindi shumë shekuj më vonë, u frymëzua me të vërtetë nga lart për të na treguar mrekullitë që Zoti ka bërë në krijimin e botës. (…) A nuk duket se ai po na thotë qartë: «A janë burrat ndoshta ata që më mësuan atë që do të zbuloj para jush? Absolutisht jo, por vetëm Krijuesi, i cili bëri këto mrekulli. Ai udhëzon gjuhën time që unë t'ju mësoj. Që atëherë, ju lutemi vendosni heshtje për çdo ankesë të arsyetimit njerëzor. Mos e dëgjoni këtë histori sikur të ishte fjala e Moisiut vetëm; Vetë Zoti të flet; Moisiu është vetëm përkthyesi i tij ». (...)
Vëllezër, le ta mirëpresim Fjalën e Zotit me një zemër mirënjohëse dhe të përulur. (…) Zoti në fakt krijoi gjithçka, dhe përgatit të gjitha gjërat dhe i rregullon ato me mençuri. (…) Ai e udhëheq njeriun me atë që është e dukshme, për ta bërë atë të vijë në njohurinë e Krijuesit të universit. (…) Ai e mëson njeriun të sodisë Ndërtuesin suprem në punët e tij, në mënyrë që ai të dijë ta adhurojë Krijuesin e tij.