Ungjilli i 1 Shkurtit 2021 me komentin e Papa Françeskut

LEXIMI I DITS
Nga letra për hebrenjtë
Heb 11,32-40

Vëllezër, çfarë tjetër do të them? Do të më mungonte koha nëse do të doja të tregoja për Gideonin, Barakun, Samsonin, Jefteun, Davidin, Samuelen dhe profetët; me anë të besimit, ata pushtuan mbretëritë, ushtruan drejtësi, morën atë që ishte premtuar, mbyllën nofullat e luanëve, shuanin dhunën e zjarrit, shpëtuan nga tehu i shpatës, morën forcë nga dobësia e tyre, u bënë të fortë në luftë, zmbrapsën pushtimet e të huajve.

Disa gra i kthyen të vdekurit me ringjallje. Të tjerët më pas u torturuan, duke mos pranuar çlirimin e ofruar për ta, për të marrë një ringjallje më të mirë. Më në fund, të tjerët pësuan fyerje dhe kamxhikë, zinxhirë dhe burgosje. Ata u vranë me gurë, u torturuan, u prenë në dysh, u vranë nga shpata, u shëtitën të mbuluar me lëkurë delesh dhe dhish, në nevojë, të trazuar, të keqtrajtuar - prej tyre bota nuk ishte e denjë! -, duke bredhur nëpër shkretëtira, në male, midis shpellave dhe shpellave të tokës.

Të gjithë këta, megjithëse ishin miratuar për shkak të besimit të tyre, nuk morën atë që u ishte premtuar: sepse Zoti kishte rregulluar diçka më të mirë për ne, në mënyrë që ata të mos merrnin përsosmërinë pa ne.

Ungjilli i ditës
Nga Ungjilli sipas Markut
Mk 5,1-20

Në atë kohë, Jezusi dhe dishepujt e tij arritën në anën tjetër të detit, në tokën e Gerasenes. Kur zbriti nga barka, një njeri i pushtuar nga një frymë e ndyrë e takoi menjëherë nga varret.

Ai kishte vendbanimin e tij në mes të varreve dhe askush nuk mund ta mbante të lidhur, madje as me zinxhirë, sepse ishte lidhur disa herë me pranga dhe zinxhirë, por ai kishte thyer zinxhirët dhe kishte ndarë prangat, dhe askush nuk mund ta zbuste më . Vazhdimisht, natën dhe ditën, midis varreve dhe në male, ai bërtiti dhe rrahu veten me gurë.
Kur e pa Jezusin nga larg, ai vrapoi, u hodh poshtë te këmbët e tij dhe, duke bërtitur me një zë të lartë, tha: «Çfarë doni nga unë, Jezus, Bir i Perëndisë më të Lartë? Ju lutem, në emër të Zotit, mos më mundo! ». Në fakt, ai i tha: "Dil nga ky njeri, shpirt i papastër!" Dhe ai e pyeti: "Si e ke emrin?" "Emri im është Legjion - u përgjigj ai - sepse ne jemi shumë". Dhe ai iu lut me ngulm që të mos i dëbonte nga vendi.

Kishte një tufë të madhe derrash që po kullosnin atje në mal. Dhe iu lutën: "Na dërgoni tek ata derra, që të hyjmë tek ata". Ai e la atë. Dhe shpirtrat e ndyrë, pasi dolën, hynë në derrat dhe tufa u hodh nga shkëmbi në det; ishin rreth dy mijë dhe ata u mbytën në det.

Barinjtë e tyre më pas ikën, morën lajmet në qytet dhe fshat, dhe njerëzit erdhën për të parë se çfarë kishte ndodhur. Ata erdhën tek Jezusi, panë demokratin të ulur, të veshur dhe të shëndoshë, atë që ishte pushtuar nga Legjioni, dhe kishin frikë. Ata që kishin parë u shpjegonin atyre se çfarë kishte ndodhur me demonin e pushtuar dhe faktin e derrave. Dhe ata filluan ta lutnin që të largohej nga territori i tyre.

Ndërsa ai u kthye në barkë, ai që ishte demon u lut që të lejohej të rrinte me të. Ai nuk e lejoi atë, por i tha: "Shko në shtëpinë tënde, shko në shtëpinë tënde dhe tregoju atyre se çfarë të ka bërë Zoti dhe mëshirën që kishte për ty". Ai u largua dhe filloi të proklamojë për Dekapolin atë që Jezusi kishte bërë për të dhe të gjithë u mrekulluan.

FJALT E ATATS S H SHENJT
Ne kërkojmë mençuri për të mos lejuar që të jemi të bllokuar nga fryma e botës, e cila do të na bëjë gjithmonë propozime të sjellshme, propozime civile, propozime të mira, por prapa tyre ekziston pikërisht mohimi i faktit se Fjala erdhi në mish , e Mishërimit të Fjalës. E cila në fund të fundit është ajo që skandalizon ata që persekutojnë Jezusin, është ajo që shkatërron punën e djallit. (Homeli i Santa Martës, 1 qershor 2013)