Ungjilli i sotëm 27 Shkurt me komentin e Shën Françeskut të Shitjeve

Nga Ungjilli i Jezu Krishtit sipas Llukës 9,22-25.
Në atë kohë, Jezusi u tha dishepujve të tij: "Biri i njeriut, tha ai, duhet të vuajë shumë, të qortohet nga pleqtë, krerët e priftërinjve dhe skribët, të vritet dhe të ringrihet përsëri ditën e tretë".
Pastaj, të gjithëve, ai u tha: «Nëse dikush dëshiron të vijë pas meje, mohoni vetveten, merrni kryqin e tij çdo ditë dhe më ndiqni.
Kush dëshiron ta shpëtojë jetën e tij, do ta humbasë atë, por kushdo që humbet jetën e tij për mua, do ta shpëtojë atë ".
Farë dobie është që njeriu të fitojë tërë botën nëse humbet veten ose shkatërrohet vetveten? "
Përkthimi liturgjik i Biblës

St. Francis de Sales (1567-1622)
peshkopi i Gjenevës, doktor i Kishës

bisedat
Heqja dorë nga vetja
Dashuria që kemi për veten tonë (...) është afektive dhe efektive. Dashuria efektive është ajo që zotëron i madhi, ambicioz i nderit dhe pasurisë, të cilët blejnë një numër të pafund të mallrave dhe kurrë nuk janë të kënaqur me blerjen e tyre: këto - them unë - e duan njëri-tjetrin shumë nga kjo dashuri efektive. Por ka të tjerë që e duan njëri-tjetrin më shumë sesa dashuria emocionale: këta janë shumë të butë me veten e tyre dhe nuk bëjnë asgjë tjetër përveç përkëdheljes së tyre, kujdesen për veten e tyre dhe kërkojnë rehati: ata kanë një frikë të tillë nga gjithçka që mund t'i dëmtojë, se ata bëjnë një ndëshkim i madh. (...)

Ky qëndrim është më i padurueshëm kur bëhet fjalë për gjëra shpirtërore sesa për ato trupore; veçanërisht nëse praktikohet ose përsëritet nga njerëzit më shpirtëror, të cilët dëshirojnë të jenë të shenjtë menjëherë, pa u kushtuar atyre asgjë, madje as lufta e provokuar nga pjesa e poshtme e shpirtit për repugnance ndaj asaj që është kundër natyrës. (...)

Për të zmbrapsur atë që na bën neveri, për të heshtur preferencat tona, për të hipnotizuar dashuritë, për të hipnotizuar gjykimet dhe për të hequr dorë nga dëshira e dikujt është diçka që dashuria aktuale dhe e tenderit që kemi tek ne nuk mund ta përballojë pa bërtitur: sa kushton! Dhe kështu ne nuk bëjmë asgjë. (...)

Më mirë të mbash mbi supet e mia një kryq të vogël kashte, pa e zgjedhur atë, sesa të shkoja dhe të preja një dru shumë më të madh në dru me shumë punë dhe më pas ta bartni me shumë dhimbje. Dhe do të jem më e këndshme për Zotin me kryqin e kashtës sesa me ato që do të kisha bërë me më shumë dhimbje dhe djersë, dhe që do të sillja me më shumë kënaqësi për shkak të vetë dashurisë që është aq e kënaqur me shpikjet e tij dhe shumë pak për ta lejuar veten të drejtohet dhe të çojë.