Vicka e Medjugorje: Zoja na ka premtuar se do të lëmë një shenjë

Janko: Në fakt, ne kemi folur tashmë mjaftueshëm për sekretet e Zojës, por do të të lusja, Vicka, të na tregosh diçka për sekretin e saj të veçantë, pra për Shenjën e premtuar.
Vicka: Sa i përket Shenjës, unë tashmë ju kam folur sa duhet. Na vjen keq, por edhe ju u morën me këtë me pyetjet tuaja. Ajo që thashë nuk ishte kurrë e mjaftueshme për ju.
Janko: Ke të drejtë; por çfarë mund të bëj nëse shumë janë të interesuar, dhe kështu jam unë, dhe duan të dinë shumë gjëra në lidhje me këtë?
Vicka: It'sshtë në rregull. Ti më pyet dhe unë do të përgjigjem atë që di.
Janko: Ose çfarë ju lejohet të bëni.
Vicka: Edhe kjo. Ejani, filloni.
Janko: Mirë; Unë filloj kështu. Tani është e qartë, si nga deklaratat tuaja, ashtu edhe nga kasetat e regjistruara, që nga fillimi ju keni shqetësuar Zonjën tonë të lërë një shenjë të pranisë së saj, në mënyrë që njerëzit të besojnë dhe nuk ju dyshojnë.
Vicka: shtë e vërtetë.
Janko: Dhe Madona?
Vicka: Në fillim, sa herë që i kërkuam asaj për këtë shenjë, ajo ose menjëherë do të zhdukej ose do të fillonte të lutej ose këndonte.
Janko: A do të thotë kjo që ai nuk dëshironte t'ju përgjigjet?
Vicka: Po, disi.
Janko: Po çfarë?
Vicka: Ne kemi vazhduar t'ju shqetësojmë. Dhe ajo shumë shpejt, duke tundur kokën, filloi të premtonte se do të linte një shenjë.
Janko: A nuk premtuat kurrë me fjalë?
Vicka: Sigurisht që jo! Vetëm jo menjëherë. Duheshin prova [dmth, vizionarët u vunë në provë] dhe durim. Ju mendoni se me Madonën mund të bëjmë atë që duam! Eh, babai im ...
Janko: Sipas mendimit tuaj, sa kohë u desh që Zoja e Re të premtonte vërtet të linte një shenjë?
Vicka: Nuk e di. Nuk mund të them se e di nëse nuk e di.
Janko: Por afërsisht?
Vicka: Në rreth një muaj. Nuk e di; mund të jetë edhe më shumë.
Janko: Po, po; edhe me shume. Në fletoren tuaj shkruhet se më 26 tetor 1981, Madonna, duke buzëqeshur, tha që ishte mahnitur sepse nuk e pyetët më për shenjën; por ai tha që ai me siguri do të largohet nga ju dhe se nuk duhet të keni frikë sepse ajo do të përmbushë premtimin e saj.
Vicka: Mirë, por unë mendoj se nuk ishte hera e parë që ai na bëri premtimin që vërtet të linim shenjën tonë.
Janko: E kuptoj. A ju tha menjëherë se çfarë është?
Vicka: Jo, jo. Ndoshta kanë kaluar edhe dy muaj para se të na tregoni.
Janko: A ju ka folur të gjithëve bashkë?
Vicka: Të gjithë së bashku, me sa mbaj mend.
Janko: Atëherë u ndjetë menjëherë i lehtësuar?
Vicka: Mundohuni të mendoni: atëherë ata na sulmuan nga të gjitha anët: gazeta, shpifje, provokime të të gjitha llojeve ... Dhe ne nuk mund të thoshim asgjë.
Janko: E di; E mbaj mend këtë. Por tani më tregoni diçka për këtë Shenjë.
Vicka: Unë mund t'ju them, por ju tashmë dini gjithçka që mund të dini për të. Dikur thuajse më mashtrove, por Zoja nuk e lejoi.
Janko: Si ju mashtrova?
Vicka: Asgjë, harro. Vazhdo.
Janko: Ju lutem më tregoni diçka për Shenjën.
Vicka: Unë tashmë ju thashë se dini gjithçka që mund të dini.
Janko: Vicka, shoh që të kam zhgënjyer. Ku do ta lërë Zonja jonë këtë shenjë?
Vicka: Në Podbrdo, në vendin e shfaqjeve të para.
Janko: Ku do të jetë kjo shenjë? Në parajsë apo në tokë?
Vicka: Në tokë.
Janko: A do të shfaqet, a do të lindë krejt papritur apo ngadalë?
Vicka: Krejt papritur.
Janko: A mund ta shohë dikush?
Vicka: Po, dikush do të vijë këtu.
Janko: A do të jetë kjo Shenjë e përkohshme apo e përhershme?
Vicka: e përhershme.
Janko: Ju jeni pak a shumë përgjigje, megjithëse ...
Vicka: Shkoni përpara, nëse keni akoma diçka për të kërkuar.
Janko: A mund ta shkatërrojë dikush këtë shenjë?
Vicka: Askush nuk mund ta shkatërrojë atë.
Janko: Whatfarë mendoni për këtë?
Vicka: Zonja na tha.
Janko: A e dini saktësisht si do të jetë kjo shenjë?
Vicka: Me precizion.
Janko: A e dini edhe kur Zoja do t'ua shfaqë neve të tjerëve?
Vicka: E di edhe këtë.
Janko: A e dinë edhe të gjithë vizionarët e tjerë?
Vicka: Unë nuk e di këtë, por mendoj se ne ende nuk e dimë të gjithë.
Janko: Maria më tha që nuk e di ende.
Vicka: Këtu, ju e shihni atë!
Janko: Po Jakovi i vogël? Ai nuk deshi t'i përgjigjet kësaj pyetjeje.
Vicka: Unë mendoj se ai e di atë, por nuk jam i sigurt.
Janko: Unë nuk ju kam pyetur akoma nëse kjo Shenjë është një sekret special apo jo.
Vicka: Po, është një sekret i veçantë. Por në të njëjtën kohë është pjesë e dhjetë sekreteve.
Janko: A jeni i sigurt?
Vicka: Sigurisht që jam i sigurt!
Janko: Mirë. Por pse Zonja jonë lë këtë shenjë këtu?
Vicka: Të tregosh njerëzve se ti je prezent këtu midis nesh.
Janko: Mirë. Më thuaj, nëse beson: a do të vij ta shoh këtë Shenjë?
Vicka: Shkoni përpara. Një herë ju thashë, shumë kohë më parë. Tani për tani mjafton.
Janko: Vicka, do të dëshiroja të të pyesja edhe një gjë, por ti je shumë i ashpër dhe i shpejtë, kështu që kam frikë.
Vicka: Nëse keni frikë, atëherë lini vetëm.
Janko: Vetëm këtë përsëri!
Vicka: Nuk më duket se është aq e keqe. Te lutem pyet.
Janko: Kështu që është mirë. Whatfarë mendoni se do t'i ndodhte ndonjë prej jush nëse ai zbuloi sekretin e Shenjës?
Vicka: Unë as nuk mendoj për këtë, sepse e di se kjo nuk mund të ndodhë.
Janko: Por një herë anëtarët e komisionit ipeshkvnor ju kërkuan, dhe pikërisht ju, ta përshkruani këtë Shenjë me shkrim, si do të jetë dhe kur do të ndodhë, në mënyrë që shkrimi të mbyllet dhe të vuloset para jush, dhe të ruhet deri kur do të shfaqet Shenja.
Vicka: Kjo është e saktë.
Janko: Por ju nuk e keni pranuar. Sepse? Kjo as për mua nuk është e qartë.
Vicka: Nuk mund ta ndihmoj. Ati im, kushdo që nuk beson pa këtë, nuk do të besojë as. Në atë kohë. Por unë ju them edhe këtë: mjerë ata që presin Shenjën të konvertohen! Duket se të kam thënë një herë: se shumë do të vijnë, ndoshta do të përkulen para Shenjës, por prapë nuk do të besojnë. Gëzohu që nuk je mes tyre.
Janko: Falënderoj vërtet Zotin. A është kjo gjithçka që mund të më thoni deri tani?
Vicka: Po, kjo është e mjaftueshme për tani.
Janko: Mirë. Faleminderit.