Ne jemi gjallë, a e kuptojmë atë?. nga Viviana Rispoli (vetmitar)

Kur jam në lutje, në vigjiljen e mëngjesit dhe të mbrëmjes midis shumë fjalëve të psalmeve dhe lutjeve që unë lexoj ". Mëshira juaj na ka çuar në këtë orë" shpirti im ka si një emocion është një emocion mirënjohjeje që dëshmon për mua zemra dhe i njeh Zotit që të jetosh, të jesh gjallë, nuk është e drejta ime, nuk është diçka që duhet të merret si e mirëqenë, madje as diçka që doja ose që e meritoja, por një dhuratë e madhe e paçmuar që kam marrë dhe që ka qenë deri tani Zoti e shoqëroi, një mundësi e madhe që na është dhënë, por që mund të na hiqet në çdo kohë dhe për këtë arsye duhet të jetohet në maksimum. Çmimi i një kohe që nuk kthehet, çmimi i një kohe që është tani, gjithçka që duhet të investohet për të dashur, për të jetuar në të vërtetën e asaj që ne jemi "fëmijë të Zotit, pra" të çmimit të një kohe që na bën të kthehemi te vetja për vendosni të ndryshoni gjërat që nuk janë të drejta, të vendosni që jeta jonë, kjo dhuratë e jona, duhet të bëhet gjithnjë e më shumë një dhuratë për Perëndinë që na e dha, një dhuratë për vëllezërit që na vendosin pranë nesh ose na bën të takohemi Rastesisht. Na ndihmoni Zotin tonë të jetojmë në falënderime për jetën tonë dhe për gjithçka, na ndihmoni të mos harxhojmë talentin e mrekullueshëm që është koha që keni vendosur për secilin prej nesh në këtë tokë. Sa gjëra do të linim të na rrëshqisnin nëse do ta dinim se kishim pak kohë, sa zemërime, sa pretendime njerëzore madje vetëm por që nuk i shërbejnë kauzës së Zotit, sa do të shmangnim kohën e humbur në marrëzi, në ankesa, në përtaci, në gjëra që Mbretëria e Qiellit nuk na bën të grumbullojmë asgjë, por përkundrazi ata na e vjedhin atë. Jo, me Zotin tënd të hirit dhe me bindjen ndaj Fjalës Tënde ne do të jemi ata që do të vjedhim Parajsën dhe ta bëjmë këtë jetë tonën një mrekulli të Dashurisë Tënde.