Дојди од подалеку: «Сè што постои! ...» важен сон

„На 29 јули 1987 година, ние три сестри [монахињи] ​​отидовме да ја посетиме сестра ми Клаудија, која живее во Паолони-Пиколи, општина Санта Паолина (Авелино). Следниот ден ја посетивме вдовицата на Албино Гнер, над XNUMX години, и нејзините деца. Еден од овие, застанувајќи се заедно со нашиот брат, отец Бениамино, му кажа многу важен сон ...

„На 29 јули 1987 година, ние три сестри [монахињи] ​​отидовме да ја посетиме сестра ми Клаудија, која живее во Паолони-Пиколи, општина Санта Паолина (Авелино). Следниот ден ја посетивме вдовицата на Албино Гнер, над XNUMX години и нејзините деца. Еден од овие, стопирајќи од нашиот брат, отец Бениамино, му кажа многу важен сон […]. Овој млад човек не веруваше во задгробниот живот (т.е. вистините на Новисими: Пресуда, пекол, рајот). Според него, животот на човекот е како оној на животното, тој завршува со смрт. Но, близок пријател на неговата, Рафаеле Паладино, која почина неодамна, отиде кај него во сон. [...] Уште во сон го праша: - Вие сте мртви ... кажете ми дали навистина постои нешто од другиот свет, затоа што не верувам во ништо и проклетувам ...
Починатиот одговори:
- Боли, мора да веруваш во тоа: постои небото, Чистилиштето, пеколот, вечноста… - И тој повторуваше: - Сè што постои! Постои! Постои! И да потврдам дека ова што го велам е точно, ти ги давам овие бројки што ќе ги играш на воланот на Неапол.
Младиот човек се разбудил и напишал: 17, 48, 90 и го ставил парчето хартија во џеб од јакна, веднаш до слика на Мадона од Монтевегин, заборавена за којзнае колку долго. Отсекогаш, бројката излегуваше од џебот. Конечно ги изиграл оние бројки што му ги кажал мртвиот. По неколку дена весникот ги објави споменатите броеви. Младиот човек доби пристојна сума. Сонот се оствари. Од тој момент не се заколна и стана верен вежбач “.