Ние се придржуваме до Бога, единственото вистинско добро

Каде е срцето на човекот, тука е и неговото богатство. Всушност, Господ обично не го негира добриот дар на оние што му се молат.
Затоа, бидејќи Господ е добар и особено за оние кои трпеливо го чекаат, ние се придржуваме до него, ние сме со него со сите наши души, со сето свое срце, со сета своја сила, да останеме во неговата светлина, да ја видиме неговата. слава и уживај во благодатта на врвната среќа. Затоа, да ја подигнеме душата кон тоа Добро, да останеме во него, да се придржуваме до неа; на тоа Добро, што е над сите наши мисли и сите размислувања и кое дава мир и спокој без крај, мир што ги надминува сите наши разбирање и чувства.
Ова е Доброто што преовладува сè и сите живееме во него и зависиме од тоа, додека тој нема ништо над себе, но е божествено. Всушност, никој не е добар, освен само Бог: затоа, сè што е добро е божествено, а сè што е божествено е добро, затоа се вели: „Ја отвораш раката, тие се задоволни со добро“ (Пс. 103, 28); со право, всушност, од добрината Божја ни се дадени сите добри работи затоа што ниедно зло не се меша со нив.
Светото писмо им ја ветува оваа стока на верните велејќи: „eatе ги јадете плодовите на земјата“ (Ис. 1:19).
Умревме со Христа; ајде секогаш и секаде да ја носиме смртта Христова во своето тело за да може да се манифестира и животот Христов во нас. Затоа, до сега веќе не го живееме нашиот живот, туку животот Христов, живот на чистота, едноставност и сите доблести. Воскреснати сме со Христос, затоа живееме во него, се искачуваме во него за змијата да не може да ја најде петицата за гризење на земјата.
Ајде да тргнеме од тука. Дури и ако ве држи телото, можете да побегнете со душата, можете да бидете тука и да останете со Господ ако му се придржува душата, ако одите зад него со мислите, ако ги пратите неговите патишта во вера, а не во визија, ако се засолниш во него; за оној на кого Давид му рече: Во тебе се засолнив и не ме лажат (сп. Пс. 76: 3 вол.).
Затоа, бидејќи Бог е прибежиште, а Бог е на небото и над небото, тогаш мора да бегаме од тука до таму каде што владее мир, да се одмориме од замор, каде што ќе ја славиме големата сабота, како што рече Мојсеј: „Што ќе произведе земјата за време на неговиот одмор ќе ви послужи како храна “(Lv 25, 6). Всушност, да се одмараме во Бога и да ги гледаме неговите задоволства е како да седите на маса и сте исполнети со среќа и спокој.
Затоа, да избегаме како елен до изворите, дури и нашите души жедни за она за што жедел Давид. Кој е тој извор? Слушајте го оној што вели: „Изворот на животот е во тебе“ (Пс. 35, 10): мојата душа му вели на овој извор: Кога ќе дојдам да го видам твоето лице? (сп. Пс. 41: 3). Всушност, изворот е Бог.