Дали ја знаете историјата на медалот „Свето лице“?

Кратка историја на медалот „Свето лице“

Медалот на Свето лице на Исус, наречен и „чудесен медал на Исус“ е подарок од Марија Богородица и нашата Мајка. Ноќта на 31 година, Слугата Божја Мајка Пиерина Де Микели, монахиња на Daерките на бесмртното зачнување на Буенос Аирес, беше во параклисот на нејзиниот Институт во Милано преку Елба 1938. Додека беше нурнато во длабоко обожавање пред скинијата. , Дама со небесна убавина appeared се јави во запалена светлина: таа беше Пресвета Дева Марија.
Таа држеше медал во раката како подарок кој од едната страна го имаше ефектот на лицето Христово мртво на крстот испишано на него, кружено со библиските зборови „Направи светлината на твоето лице да свети врз нас, Господи“. Од другата страна се појави зрачен Домаќин ограничен со поканата „Остани со нас, Господи“.

Култот на медалот С.Волто имаше црковно одобрување на 9 август 1940 година со благослов на блажената карта. Илдефонсо Шустер, монах од Бенедиктин, многу посветен на С.Волто ди Геш, тогаш Архиепископ од Милано. По надминување на многу тешкотии, медалот беше измислен и го започна своето патување. Големиот апостол на медалот на Свети Волт на Исус беше слугин на Бога, игумен Илдебрандо Грегори, силвестриски бенедиктински монах, уште од 1940 година духовен отец на слугата на Бога Мајка Пиерина Де Микели. Тој го направи медалот познат по збор и дело во Италија, Америка, Азија и Австралија. Сега е распространета низ целиот свет и во 1968 година, со благослов на Светиот Отец, Павле VI, беше поставена на Месечината од страна на американските астронаути.
Зачудувачки е што благословениот медал го добиваат со почит и оддаденост од католиците, православните, протестантите, па дури и нехристијаните. Сите оние кои имаа благодат да ја примат и носат светата икона со вера, луѓето во опасност, болните, затворениците, прогонетите, воените заробеници, душите измачувани од духот на злото, поединци и семејства потресени од секакви тешкотии, доживеале над нив одредена божествена заштита, тие нашле спокојство, самодоверба и верба во Христос Откупител. Со оглед на овие секојдневни ковани и сведоци на чуда, ја слушаме целата вистина на Словото Божјо, и плачот на псалмистот извира од срцето спонтано:
„ГОСПОД, ПОКАЕТЕ СВОЈОТ ЛИЦЕ И WEЕ BEЕ СЕ САКАМ“ (Псалм 79)