Посветеност кон Марија: историја на поздравната молитва

ИСТОРИЈА НА „ЗДРУЕНИЕТО ЗА ЗДРАВЈЕ“

Пастирката на Баварија беше на 20 год. со пасењето на стадото.

Имаше слика на Мадона пред која девојчето ветуваше дека ќе рецитира девет Розарија секој ден.

Имаше голема топлина во тој регион и добитокот не дозволуваше време да се моли. Нашата драга дама тогаш appeared се јави и вети дека ќе ја научи молитва што ќе има иста вредност како и рецитирањето на девет Розарии.

Му беше дадена задача да ја поучува дамата на другите.

Пастирката, сепак, ја чуваше молитвата и пораката до себе си сè до нејзината смрт. Неговата душа, по смртта, не беше во можност да има мир; Бог gave дал благодат да се манифестира и таа рече дека нема да најде мир ако не им ја открие оваа молитва на луѓето, бидејќи нејзината душа се шеташе.

Така тој успеа да постигне вечен мир.
Ја известуваме подолу, потсетувајќи дека, рецитирана трипати по бројаница, одговара на еднаква заложба на девет Розари:

„Поздравна молитва“

(да се повтори 3 пати по бројаницата)

Бог те поздравува, о Марија. Бог те поздравува, о Марија. Бог те поздравува, о Марија.
О Марија, те поздравувам 33.000 (триесет и три илјади) пати,
како што ве поздрави архангелот Свети Гавриил.
Радост е за вашето срце и исто така за моето срце што архангелот ви донесе поздрав Христов.
Аве, о Марија ...

Денес четврток медитација

По ѓаволите.
1. Пеколот е место предложено од божествената правда да ги казни оние што умираат во смртен грев со вечно мачење. Првата казна што проколнатите страдаат во пеколот е казнување на сетилата, кои се измачуваат од оган што гори ужасно, без да се смалува. Оган во очите, оган во устата, оган насекаде. Секоја смисла страда од своја болка. Очите се заслепени од чад и темнина, застрашени од погледот на демоните и другите проклети. Ушите дење и ноќе не ги слушаат постојаните врескања, солзи и хулања. Чувството за мирис страда многу од смрдеата на тој сулфур и запален битумен што се задушува. Устата е стуткана од жесток жед и кучешки глад: Et famem patiéntur ut canes. Среде овие маки, богатиот Епулон погледна нагоре кон небото и побара мала капка вода, да го смири согорувањето на неговиот јазик, па дури и капка вода му беше одречена. Од каде оние несреќни, изгорени од жед, проголтани од глад, измачени од оган, плачење, врескање и очај. О пекол, пекол, колку се несреќни оние што паѓаат во твојата бездна! Што велиш, синко? ако би умрел сега, каде би одел? Ако сега не можете да држите прст над пламенот на свеќата, ако не можете да претрпите искра на оган на раката без да викате, како тогаш можете да застанете во тој пламен за цела вечност?

2. Разгледај исто така, мојот син, каење што ќе ја почувствува совеста на проклетите. Sufferе претрпат пекол по сеќавање, во интелект; во тестамент. Тие постојано ќе се сеќаваат на тоа зошто се изгубиле, т.е. затоа што сакале да попуштат на некоја страст: оваа меморија е тој црв што никогаш не умира: Vermis eorum non moritur. Willе се сеќаваат на времето што го дадоа Бога за да се спасат од загинувањето, добрите примери на нивните придружници, нивните намери направени и не извршени. Тие ќе размислат за проповедите што се слушнале, на предупредувањата на исповедникот, на добрите инспирации што ги оставиле гревовите и ќе видат дека повеќе нема лек, тие ќе испратат очајни извици. Волјата тогаш нема повторно да има што сака повторно, напротив, ќе претрпи сите зла. Интелектот конечно ќе го знае големото добро што го изгуби. Душата одвоена од телото, презентирајќи се на божествениот двор, ја разгледува убавината на Бога, ја знае целата своја добрина, скоро размислува за момент за раскошот на рајот, можеби ги слуша и најслатките песни на Ангелите и светците. Која болка, гледајќи дека сè изгуби засекогаш! Кој некогаш може да одолее на ваквите маки?

3. Мој син, кој сега не се грижи да ги изгуби твојот Бог и небото, ќе знаеш за твојата слепило кога ќе видиш толку многу од твоите придружници повеќе неуки и посиромашни отколку што триумфираш и уживаш во царството небесно и тој беше проколнат од Бога ќе бидеш избркан подалеку од таа блажена татковина, од уживањето во Него, од друштвото на Пресвета Дева и Светците. Оттука, сторете го пенансирањето; не чекајте да нема повеќе време: предајте се на Бога Кој знае дека ова не е последен повик и дека ако не одговорите, Бог нема да ве напушти и нема да ве остави да паднете во тие вечни маки! Дех! Мој Исусе, ослободи ме од пеколот! Ослободете ме, Домине!