Посветеност кон Падер Пио: фриарот лекува дете во Сан ovовани Ротондо

Марија е мајка на новородено болно дете, кое по лекарски преглед дознава дека малото суштество боледува од многу сложена болест. Кога секоја надеж да го спаси сега е апсолутно изгубена, Марија решава да замине со воз за Сан Џовани Ротондо. Тој живее во гратче од спротивната страна на Пуља, но има слушнато многу за овој монач кој носи пет крвави рани втиснати во неговото тело, исти како оние на Исус на крстот, и кој прави големи чуда, лекува болни и дава надеж за несреќните. Тој веднаш заминува, но за време на долгото патување детето умира. Го завиткува во лична облека и, откако цела ноќ го гледа во возот, го враќа во куферот и го затвора капакот. Така следниот ден пристигнува во Сан Џовани Ротондо. Таа е очајна, ја изгубила наклонетоста за која најмногу се грижи на светот, но не ја изгубила вербата. Истата вечер е во присуство на фраерот од Гаргано; е на ред да признае и во рацете го држи куферот во кој се наоѓа малиот труп на нејзиното дете, сега починато повеќе од дваесет и четири часа. Пристигнува пред Падре Пио. Тој е наведнат да се помоли кога жената клече со солзи скршени од очајот и ја моли нејзината помош, тој внимателно ја гледа. Мајката го отвора куферот и му го покажува малото тело. Кутриот фраер е длабоко трогнат и и него го мачи болката на оваа неутешна мајка. Таа го зема детето и ја става нејзината жигосана рака на неговата глава, а потоа со поглед свртен кон небото кажува молитва. Не поминува повеќе од една секунда додека кутрото суштество веќе оживува: еден брз гест прво му ги отстранува нозете, а потоа и малите раце, се чини дека се буди од долг сон. Свртувајќи се кон мајка си, тој му вели: „Мајко, зошто врескаш, не гледаш дека син ти спие? Плачот на жената и толпата што ја преплави малата црква експлодира во општи овации. Од уста до уста се вика чудо. Мај 1925 година е кога веста за овој скромен монах кој лекува сакати и воскреснува мртви, брзо трча по телеграфските жици низ целиот свет.