Денешна посветеност: Важноста на христијанската мудрост и блаженствата

Господ вели: „Блажени се оние што се гладни и жедни за праведност, зашто тие ќе се наситат“ (Мт. 5, 6). Овој глад нема никаква врска со телесниот глад и оваа жед не бара земски пијалок, туку сака да го има своето задоволување во доброто на правдата. Таа сака да биде воведена во тајната на сите скриени добра и копнее да се исполни со истиот Господ.
Блажена е душата што копнее по оваа храна и гори од желба за овој пијалок. Сигурно не би сакал доколку веќе воопшто не ја пробал неговата сладост. Тој го слушнал Господ како вели: „Вкусете и видете колку е добар Господ“ (Пс 33:9). Тој доби пакет небесна сладост. Чувствуваше дека гори од љубовта кон најчистата сладострасност, до таа мера што, презирајќи ги сите временски нешта, беше целосно разгорена од желбата да јаде и пие правда. Тој ја дозна вистинитоста на првата заповед која вели: „Возљуби Го Господа, својот Бог, со сето свое срце и со сета своја душа и со сета своја сила“ (Дт 6, 5; сп. Мт. 22, 37; Марко 12, 30; Лука 10, 27). Всушност, да се сака Бог не е ништо друго освен да се сака правдата. Но, како што грижата за ближниот е поврзана со љубовта кон Бога, така и желбата за правда е поврзана со доблеста на милосрдието. Затоа Господ вели: „Блажени се милостивите, зашто тие ќе најдат милост“ (Мт. 5, 7).
О Христијанин, препознај ја возвишеноста на твојата мудрост и сфати со какви доктрини и методи доаѓаш до неа и какви награди си наречен! Оној што е милосрдие сака да бидете милосрдни, а тој што е праведност сака да бидете праведни, за да свети Создателот во своето создание и да свети ликот Божји, како што се огледува во огледалото на човечкото срце, обликувано според обликот на моделот. Верата на оние кои вистински ја практикуваат не се плашат од опасности. Ако го направите тоа, вашите желби ќе се исполнат и засекогаш ќе ги поседувате оние работи што ги сакате.
И бидејќи сè ќе ви стане чисто, благодарение на милостината, ќе го достигнете и она блаженство кое веднаш потоа е ветено од Господ со овие зборови: „Блажени се чистите по срце, зашто тие ќе Го видат Бога“ (Мт 5, 8). ).
Голема е, браќа, среќата на оној за кого се подготвува ваква несекојдневна награда. Значи, што значи да се има чисто срце, ако не и да се внимава на постигнувањето на тие доблести споменати погоре? Кој ум би можел да сфати, кој јазик би можел да ја изрази огромната среќа од гледањето на Бога?
А сепак нашата човечка природа ќе ја достигне оваа цел кога ќе се преобрази: т.е. ќе ја гледа божественоста во себе, веќе „не како во огледало, ниту на збунет начин, туку лице в лице“ (1 Кор 13:12 ), како и ниеден човек никогаш не успеал да види. Тој ќе го постигне во неискажливата радост на вечното размислување „она што окото не го видело, ниту увото не чуло, ниту влегло во човечкото срце“ (1. Кор. 2, 9).