Визионерите на Медјугор го видоа Чистилиштето: што рекоа

Вика: Чистилиштето е исто така одличен простор. Во пустината, сепак, не гледате луѓе, само гледате голема магла и слушате ...

Отец Ливио: Што чувствувате?

Вика: Чувствувате дека луѓето страдаат. Знаете, има звуци ...

Отец Ливио: Јас штотуку ја објавив мојата книга: „Затоа што верувам во Меџугорје“, каде што пишувам дека во Чистилиштето би се чувствувале како да плачат, да викаат, да чукаат ... Дали е тоа точно? И јас бев макотрпна да ги пронајдам вистинските зборови на италијански јазик за да имам смисла за она што го кажуваш на хрватски аџии.

Вика: Не можете да кажете дека можете да чуете удари, па дури и да плачете. Таму не гледаш луѓе. Не е како рајот.

Отец Ливио: Што чувствувате тогаш?

Вика: Чувствувате дека страдаат. Тоа е страдање од различни видови. Може да слушнете гласови, па дури и звуци, како некој да се тепа себеси ...

Отец Ливио: Дали се тепаат меѓусебно?

Вика: Се чувствува така, но не можев да видам. Тешко е, отец Ливио, да објасниш нешто што не го гледаш. Едно е да се чувствува, а друго е да се види. Во рајот гледате дека тие одат, пеат, се молат и затоа можете да го пријавите точно. Во Чистилиштето можете да видите само голема магла. Луѓето кои се таму чекаат нашите молитви да можат што поскоро да одат на Небото.

Отец Ливио: Кој рече дека нашите молитви чекаат?

Вика: Нашата дама рече дека луѓето што се во Очигледна состојба чекаат нашите молитви да можат да одат на Небото што е можно поскоро.

Отец Ливио: Слушајте, Вика: би можеле да ја толкуваме светлината на Рајот како божествено присуство во кое се потопени луѓето што се на тоа место на блаженство. Што значи маглата на Очигледниот, според тебе?

Вика: За мене маглата е дефинитивно знак на надеж. Тие страдаат, но имаат сигурна надеж дека ќе одат на Небото.

Отец Ливио: Ме штрајкува што Дама инсистира на нашите молитви за душите на Чистилиштето.

Вика: Да, Дама вели дека им се потребни на нашите молитви за да одат во рајот најпрво.

Отец Ливио: Тогаш нашите молитви можат да го скратуваат Чистилиштето.

Вика: Ако повеќе се молиме, тие прво одат на рајот.

Патувањето на Јаков

ЈАКОВ: Тогаш се најдовме во простор полн со магла. Не можам да кажам повеќе за да го опишам отколку со тоа што беше некаква магла. Таму само видовме движења, но луѓе, луѓе, не ги видовме. Богородица ни рече дека мора да се молиме многу за душите во Чистилиште, затоа што навистина им требаат нашите молитви.

ТАТКО ЛИВИО: Слушај: но дали исчезна и таа радост при напуштањето на Рајот?

ЈАКОВ: Да, но не исчезна целосно. Но, кога влегувате во Чистилиште повеќе не го чувствувате она што сте го слушнале порано.

ТАТКО ЛИВИО: Не? Какво е чувството?

ЈАКОВ: Се чувствува ... Кога ќе ги видите овие движења во маглата, веднаш помислувате дека тие се душите на луѓето и исто така чувствувате нервоза. Чувствувате нервоза, но и сожалување за нив.

ТАТКО ЛИВИО: Дали жалиш и за нив?

ЈАКОВ: feelал им е затоа што завршија таму и затоа што еден миг пред да бевте во таа огромна радост и тој мир и видовте луѓе кои беа навистина среќни. Тогаш ги гледате овие души како страдаат и веднаш жалам за нив.

ТАТКО ЛИВИО: Се разбира, и затоа мора да се молиме за нив.

ЈАКОВ: Богородица препорача многу да се молат за душите во Чистилиште, бидејќи им требаат нашите молитви.

ТАТКО ЛИВИО: На овој начин Чистилиштето е скратено?

ЈАКОВ: Да. Денес потврдуваме многу пати, и јас често го имам слушнато, дека некој наш близок, кој починал, сигурно отишол во Рајот. Само Господ знае каде се нашите мртви.

ТАТКО ЛИВИО: Според вас, тогаш како можеме да им помогнеме?

ЈАКОВ: Можеме да се молиме за нашите мртви. Понудете им свети миси за нив.

ТАТКО ЛИВИО: Многу во право ...

ЈАКОВ: Затоа Богородица се обраќа кон нас.