Коментарот на Евангелието од о. Луиџи Марија Епикоко: Мк 7, 1-13

Ако за момент успеевме да не го читаме Евангелието на моралистички начин, можеби ќе можеме да интуираме на огромна лекција скриена во денешната приказна: „Тогаш фарисеите и некои од книжниците од Ерусалим се собраа околу него. Откако виделе дека некои од неговите ученици јаделе храна со нечисти, односно неизмиени раце (...), тие фарисеи и книжници го прашале: „Зошто вашите ученици не се однесуваат според традицијата на древните, туку земаат храна со нечисти раце ? "".

Неизбежно е веднаш да се застане на страната на Исус со читање за овој начин на постапување, но пред да започнеме штетна антипатија кон книжниците и фарисеите, треба да сфатиме дека она што Исус им го прекорува не е писари и фарисеи, туку искушение да се има само религиозен пристап кон верата. Кога зборувам за „чисто религиозен пристап“, јас се осврнувам на еден вид карактеристика на сите луѓе, во која психолошките елементи се симболизирани и изразени преку ритуални и свети јазици, токму религиозни. Но, верата не се совпаѓа точно со религијата. Верата е поголема од религијата и религиозноста.

Со други зборови, тоа не служи за управување, како што прави чисто религиозниот пристап, психолошките конфликти што ги носиме во нас, но служи за одлучувачка средба со Бог кој е личност, а не едноставно морална или доктрина. Јасната непријатност што ја доживуваат овие книжници и фарисеи произлегува од односот што го имаат со нечистотија, со нечистотија. За нив станува свето прочистување што има врска со валкани раце, но тие мислат дека можат преку овој вид практика да го истребат целиот отпад што човекот го собира во своето срце. Всушност, полесно е да се мијат рацете отколку да се конвертираат. Исус сака да им го каже точно ова: религиозноста не е потребна ако тоа е начин никогаш да не се доживее вера, односно од она што е важно. Тоа е само форма на лицемерие преправена како света. АВТОР: Дон Луиџи Марија Епикоко