Коментарот на денешното евангелие на 20 јануари 2021 година од Дон Луиџи Марија Епикоко

Сцената раскажана во денешното евангелие е навистина значајна. Исус влегува во синагогата. Контроверзната конфронтација со писателите и фарисеите сега е очигледна. Овој пат, сепак, дијатрибот не се однесува на теолошки дискурси или толкувања, туку на конкретните страдања на една личност:

„Имаше еден човек кој имаше исушена рака и го гледаа за да видат дали го лекува во саботата, а потоа го обвинија. Тој му рече на човекот кој имаше овена рака: „Влези во средина!“

Само Исус изгледа сериозно ги сфаќа страдањата на овој човек. Останатите се само загрижени дали се во право. Малку како што ни се случува исто така да изгубиме од вид што е важно поради желбата да бидеме во право. Исус утврдува дека почетната точка секогаш мора да биде конкретноста на лицето на другиот. Има нешто поголемо од кој било закон и тоа е човекот. Ако го заборавите ова, ризикувате да станете религиозни фундаменталисти. Фундаментализмот не е штетен само кога се однесува на други религии, туку е опасен и кога се однесува на нашата. И, ние стануваме фундаменталист кога ќе ги изгубиме од вид конкретните животи на луѓето, нивното конкретно страдање, нивното конкретно постоење во одредена историја и во одредена состојба. Исус ги става луѓето во центарот, и во денешното евангелие не се ограничува само на тоа, туку на испрашување на другите, почнувајќи од овој гест:

„Тогаш ги праша:„ Дали е дозволено во сабота да се прави добро или зло, да се спаси живот или да се одземе? “ Но, тие молчеа. И со негодување гледајќи околу нив, тажен од тврдоста на нивните срца, тој му рече на тој човек: „Испружи ја раката!“ Тој го испружи и раката му беше залечена. А фарисеите веднаш излегоа со Иродите и се одржаа против него да го убијат “.

Би било убаво да размислиме каде сме во оваа приказна. Дали размислуваме како Исус или како книжниците и фарисеите? И, пред сè, сфаќаме дека Исус го прави сето ова затоа што човекот со овената рака не е странец, но јас сум, нели ти?