Задачата на свештениците кажана од Пресвета Богородица

30 година
Свештениците треба да ги посетуваат семејствата, особено оние кои веќе не практикуваат вера и го заборавиле Бога, треба да го доведат Евангелието на Исус пред луѓето и да ги научат како да се молат. Самите свештеници треба да се молат повеќе, а исто така и брзо. Тие исто така треба да им го дадат на сиромашните она што не им треба.
Некои пасуси од Библијата можат да ни помогнат да ја разбереме оваа порака.
Гн. 1,26-31
И Бог рече: „Да го направиме човекот по наша слика, по наша личност и да доминираме со рибите од морето и птиците небесни, добитокот, сите диви beверови и сите влекачи што лазат на земјата“. Бог го создал човекот според својот лик; според ликот на Бог тој го создал; машки и женски ги создадоа. Бог ги благослови и им рече: „Бидете плодни и размножете се, пополнете ја земјата; потчинете го и доминирајте ја рибата на морето и птиците од небото и секое живо суштество што ползи на земјата “. И Бог рече: „Еве, јас ви ја давам секоја билка што произведува семе и тоа на целата земја и секое дрво во кое е овошје, кое произведува семе: тие ќе бидат вашата храна. На сите диви beверови, на сите небесни птици и на сите суштества што лазат на земјата и во кои е здивот на животот, ја хранам секоја зелена трева “. И така се случи. Бог виде што направил, и ете, тоа беше многу добра работа. И беше вечер и беше утро: шестиот ден.
Исаија 58,1-14
Таа вреска на врвот на умот, немаат предвид; како труба, крени го својот глас; тој ги прогласува своите злосторства пред мојот народ, а неговите гревови во домот на Јаков. Тие ме бараат секој ден, копнеат да ги знаат моите начини, како народ што практикува правда и не го напуштил правото на својот Бог; тие ме прашуваат за правилни пресуди, ја сакаат блискоста на Бога: „Зошто побрзо, ако не го видиш, убиј нè, ако не го знаеш тоа?“. Ете, на денот на вашиот пост се грижите за вашите работи, измачувајте ги сите свои работници. Еве, вие постепете меѓу кавги и расправии и удирате со неправедни удари. Не постете повеќе како што правите денес, за да може да се чуе вашиот шум. Дали е постот што го сакам вака денот кога човекот се мртви? Да се ​​наведне нечија глава како брзање, да користите вреќа и пепел за креветот, можеби би сакале да повикате пост и ден пријатен за Господ?

Зар не е тоа постот што го сакам: да ги одврзам неправедните ланци, да ги отстраниме врските на јаремот, да ги ослободиме угнетените и да го скршиме секој јарем? Зарем тоа не се состои во споделување на лебот со гладните, во воведувањето на сиромашните, бездомници во куќата, во облекувањето на некој што го гледате голи, без да ги вадите очите од оние на вашето тело? Тогаш твојата светлина ќе се крева како зора, раната ќе зарасне наскоро. Твојата правда ќе оди пред тебе, славата Господова ќе те следи. Тогаш ќе го повикате и Господ ќе ви одговори; ќе молите за помош и тој ќе рече: „Еве, јас сум!“ Ако го одземете угнетувањето, посочувањето на прстот и безбожното зборување од вас, ако им понудите леб на гладните, ако ги задоволите оние што постат, тогаш вашата светлина ќе заблеска во темнината, вашата темнина ќе биде како пладне. Господ секогаш ќе ве води, тој ќе ве задоволи во суви земјишта, тој ќе ги реанимира вашите коски; ќе бидеш како наводнета градина и извор чии води не се исушат. Вашиот народ ќе ги обнови античките урнатини, ќе ги обновите темелите на далечни времиња. Тие ќе ве наречат бречија, реставратор, реставратор на руинирани куќи за живеење. Ако се воздржите од кршење на саботата, од извршување на работа на денот свето за мене, ако саботата ќе ја наречете воодушевување и ќе го славите Светиот ден на Господа, ако ќе ја испочитувате избегнувајќи да тргнете, да направите бизнис и да пазарите, тогаш ќе го најдете радост во Господ. Јас ќе те направам да ги газиш височините на земјата, ќе те натерам да го вкусиш наследството на татко ти Јаков, од кога зборуваше устата на Господ.