„Завет Господов“ на Свети Иринеј, епископ
Мојсеј во Второзаконие им вели на народот: «Господ, нашиот Бог, воспостави завет со нас на Хорив. Господ не го воспостави овој завет со нашите татковци, туку со нас, кои денес сме тука сите живи “(Мт 5, 2-3).
Зошто тогаш не склучи завет со нивните татковци? Токму затоа што „законот не е направен за праведникот“ (1 Тм 1: 9). Сега нивните татковци беа праведни, тие што ја имаа напишано доблеста на Декалогот во нивните срца и души, затоа што тие го сакаа Бога, кој ги создаде и се воздржаа од секаква неправда кон ближниот; затоа не беше потребно да се предупредат на нив со корективни закони, бидејќи тие во себе носеа правда на законот.
Но, кога оваа правда и loveубов кон Бога паднаа во заборав или поточно изумреа целосно во Египет, Бог преку својата голема милост кон луѓето се манифестираше со тоа што го слушна неговиот глас. Со својата моќ го изгони народот од Египет за човекот уште еднаш да стане ученик и следбеник на Бог и ги казни непослушните за да не го презираат оној што ги создал.
Потоа, тој ги нахрани луѓето со мана, така што тие ќе добијат духовна храна како што рече Мојсеј во Второзаконие: „Тој ве нахрани со мана, која не сте ја знаеле, а која дури и вашите татковци никогаш не ја знаеле, за да го разберете тој човек тој не живее само со леб, туку со она што излегува од устата Господова “(Мт 8: 3).
Тој заповедал loveубов кон Бога и ја сугерирал правдата што му се должи на ближниот, така што човекот не бил неправеден и недостоен за Бог. Така тој со помош на Декалогот го подготвил човекот за пријателство и хармонија со ближниот. Сето ова беше во корист на самиот човек, без Бог да има потреба од човекот. Овие работи тогаш го збогатија човекот затоа што му го дадоа она што му недостасуваше, односно пријателство со Бога, но не му донесоа ништо на Бога, зашто на Господа не му требаше човечката убов.
На човекот, пак, му беше одземена славата Божја, која не можеше да ја стекне на кој било начин, освен со тоа обожавање што му се должи. И за ова Мојсеј им рекол на луѓето: „Изберете живот тогаш, за да живеете вие и вашите потомци, сакајќи го Господа, вашиот Бог, послушајќи се на неговиот глас и чувајте се обединети со него, зашто тој е вашиот живот и вашата долговечност“ (Дт 30, 19-20).
Со цел да го подготви човекот за овој живот, самиот Господ ги изговори зборовите на Декалогот за секого без разлика. Затоа тие останаа со нас, откако добија развој и збогатување, секако не и измени и кратења, кога тој влезе во тело.
Што се однесува до прописите ограничени на античката состојба на служба, тие беа пропишани од Господ на народот преку Мојсеј на начин погоден за нивно образование и обука. Самиот Мојсеј го рече тоа: Тогаш Господ ми нареди да ве научам на закони и норми (сп. 4. Мој. 5: XNUMX).
Поради оваа причина, она што им беше дадено за тоа време на ропство и фигура, беше укинато со новиот пакт за слобода. Од друга страна, тие прописи, кои се својствени за природата и се погодни за слободни луѓе, се заеднички за сите и беа развиени со широкиот и дарежлив дар на знаењето за Бог Отецот, со привилегија на посвојување како деца, со давање на совршена loveубов и верно следење на неговата Реч.