Радоста на душата кога излегуваше од Чистилиштето

Душата, по толку многу болки издржани со loveубов, да се биде надвор од телото и надвор од светот, неизмерно го цени Бога, Врховната Добра, врвна светост, врвна добрина и е пречекан од Бога со бесконечна loveубов, во прегратка на неискажлива радост. Душата ја освојува небесната татковина, рајот, за сета вечност.
Ниту еден човечки ум не може да го замисли или опише воодушевувањето на тој благословен час, во кој душата, прочистена од помирувањето, лета од него кон Небото, чиста како кога Бог ја создала, и среќна што се чувствува засекогаш обединето со својот Врховен добро, во океанот на среќа и мир.
Ниту една зелена споредба не е доволна за да ни даде идеја.
Егзилот што се враќа во својата татковина по долгогодишно отсуство, кој повторно ја гледа својата родна земја и, прифаќа, полн со радост, најмилите луѓе во враќањето на слободата и мирот; болната личност која, целосно обновена, ги ревидира просториите на својот дом и ги обновува ведрите на активниот живот, не може ни да ни даде бледа идеја за славното и празнично враќање на душата кон Бога, и за вечна радост на животот што не може да се изгуби повеќе. Да се ​​обидеме да добиеме бледа идеја за тоа, да се наметнеме да живееме холи, да ги дочекаме болките на животот во совршена заедница со Божествената волја и, да ги зголемиме нашите заслуги, искористувајќи ги сите богатства што Исус ни ги дава во Црквата.
Истиот интензитет на болките на Пургаративот може да нè натера да претпоставуваме дека силно се радуваме на радоста на душата која, ослободена, влегува во Рајот, затоа што секоја земна радост се мери со болка. Ниту, пак, можете да почувствувате задоволство од чаша ладна вода, ако не сте жедни, ситост на вкусна храна, ако не сте гладни; радоста на мирен одмор, ако не сте уморни.
Душата, според тоа, кој е во вечно и измачувачко очекување на среќа, со loveубов кон Бога што расте и се засилува до тој степен што се прочистува, на крајот на прочистувањето, на invitationубовна покана на Бога, брза во Тој, и сето тоа е песна на благодарност, за истите болки што ги претрпе, повеќе отколку што нема благодарност за болните заздравени, за болките што ги нанесе хирургот.