Нашата дама во Меџугорје ви кажува како да се живее врската со Бога

25 ноември 2010 година
Драги деца, те гледам и гледам безнадежна смрт, немир и глад во твоето срце. Нема молитва или доверба во Бога затоа Севишниот ми дозволува да ви донесе надеж и радост. Отворете се. Отворете ги срцата кон милоста Божја и Тој ќе ви даде сè што ви треба и ќе ги наполни вашите срца со мир затоа што Тој е мир и вашата надеж. Ви благодариме што одговоривте на мојот повик.
Некои пасуси од Библијата можат да ни помогнат да ја разбереме оваа порака.
1 Летописи 22,7-13
Давид му рекол на Соломон: „Мој син, решив да изградам храм во името на Господ, мојот Бог, но овој Господов збор беше упатен до мене: Вие пролеавте многу крв и направивте големи војни; затоа нема да го изградите храмот според мое име, затоа што истуривте многу крв на земјата пред мене. Ете, за вас ќе се роди син, кој ќе биде човек на мирот; Willе му дадам мир на умот од сите негови непријатели околу него. Тој ќе се вика Соломон. Во неговите денови ќе му дадам мир и спокојство на Израел. Тој ќе изгради храм на моето име; тој ќе биде син за мене и јас ќе бидам татко на него. Јас ќе го основам престолот на неговото кралство над Израел засекогаш. Сега, синко, Господ, да биде со вас, така што ќе можете да изградите храм на Господа, вашиот Бог, како што ве вети. Па, Господ ви дава мудрост и интелигенција, направете си крал на Израел да го почитувате законот на Господа, вашиот Бог, секако дека ќе успеете, ако се обидете да ги практикувате статутите и декретите што Господ му ги препишал на Мојсеј за Израел. Бидете силни, храбри; не плашете се и не се симнувајте.
Плачници 3,19-39
Споменот за мојата мизерија и скитници е како пелин и отров. Бен се сеќава на тоа и мојата душа се распаѓа во мене. Ова имам намера да го доведам во умот, и за ова сакам да ја вратам надежта. Милоста на Господ не е завршена, неговото сочувство не е исцрпено; тие се обновуваат секое утро, голема е неговата верност. „Мојот дел е Господ - извикам - за ова сакам да се надевам во него“. Господ е добар на оние кои се надеваат во него, со душата да го бараат. Добро е да се чека во тишина за спасението Господово. Добро е човекот да го носи јаремот уште од младоста. Нека седи сам и молчи, зашто тој му го наметна; вметнете ја устата во прашина, можеби сè уште постои надеж; понуди секој што ќе му удри по образот, задоволен од понижување. Затоа што Господ никогаш не го отфрла ... Но, ако се мачи, ќе има и милост според својата голема милост. Бидејќи против својата желба тој ги понижува и ги мачи децата на човекот. Кога ќе ги уништат сите заробеници на земјата под нозе, кога тие ги нарушуваат правата на човекот во присуство на Севишниот, кога тој му нанесе зло на друг друг во една кауза, можеби тој не го гледа Господ сето ова? Кој некогаш зборувал и неговиот збор се остварил, без Господ да му заповедал? Зарем несреќите и доброто не доаѓаат од устата на Севишниот? Зошто живо суштество, човек, жали за казната за неговите гревови?