Нашата дама на Меџугорје го донесува визионерката Вика на рајот

Патување на Вика

Отец Ливио: Кажи ми каде бевте и во кое време беше.

Вика: Бевме во малата куќа на Јаков кога дојде Мадона. Беше попладне, околу 15,20 часот. Да, беше 15,20 часот.

Отец Ливио: Зар не чекавте за настап на Мадона?

Вика: Не. Јаков и јас се вративме во куќата на Ситлук, каде беше неговата мајка (Забелешка: мајката на Јаков сега е мртва). Во куќата на Јаков има спална соба и кујна. Нејзината мајка отиде да добие нешто за да подготви храна, затоа што малку подоцна требаше да отидовме во црква. Додека чекавме, јас и Јаков почнавме да бараме албум со фотографии. Одеднаш Јаков излезе од каучот пред мене и сфатив дека Мадона веќе пристигна. Тој веднаш ни рече: „Вие, Вика, и вие, Јаков, дојдете со мене за да ги видите Небото, Чистилиштето и Пеколот“. Си реков себеси: „Во ред, ако тоа е она што го сака нашата дама“. Наместо тоа, Јаков му рече на Дама: „Вие ја донесувате Вика, бидејќи тие се во многу браќа. Не ме донесувај кој сум единствено дете “. Тој рече така затоа што не сакаше да оди.

Отец Ливио: Очигледно мислеше дека никогаш нема да се вратите! (Забелешка: Неподготвеноста на Јаков беше докажана, затоа што ја прави приказната уште поверодостојна и реална.)

Вика: Да, тој мислеше дека никогаш нема да се вратиме и дека ќе одиме засекогаш. Во меѓувреме, мислев колку часови или колку дена ќе трае и се прашував дали ќе се искачиме нагоре или надолу. Но, во еден момент Мадона ме зеде од десната рака, а Јаков со левата рака и покривот се отвори за да не поминеме.

Отец Ливио: Дали сè се отвори?

Вика: Не, сето тоа не се отвори, само оној дел што беше потребен за да се проба. За неколку моменти пристигнавме во Рајот. Додека отидовме нагоре, ги видовме малите куќи, помали отколку кога се гледаше од авионот.

Отец Ливио: Но, погледнавте на земјата, додека бевте воспитани?

Вика: Како што бевме израснати, погледнавме надолу.

Отец Ливио: И што видовте?

Вика: Сите многу мали, помали отколку кога одите со авион. Во меѓувреме размислував: „Којзнае колку часови или колку дена трае!“ . Наместо тоа, во еден момент пристигнавме. Видов голем простор….

Отец Ливио: Ете, читам некаде, не знам дали е вистина, дека има врата, со прилично постара личност до неа.

Вика: Да, да. Има дрвена врата.

Татко Ливио: Голем или мал?

Вика: Одлично. Да, одлично.

Отец Ливио: важно е. Тоа значи дека многу луѓе влегуваат во неа. Дали вратата беше отворена или затворена?

Вика: Беше затворена, но Дама го отвори и ние влеговме во неа.

Отец Ливио: Ах, како го отворивте? Дали се отвори самостојно?

Вика: Сам. Отидовме на вратата што се отвори сама по себе.

Отец Ливио: Ми се чини дека разбрав дека Дама е навистина врата на небото!

Вика: Десно од вратата беше Свети Петар.

Отец Ливио: Како знаевте дека е С. Пиетро?

Вика: Јас веднаш знаев дека е тој. Со клуч, прилично мал, со брада, малку порибено, со коса. Остана исто.

Отец Ливио: Стоеше или седеше?

Вика: Застанете, застанете крај вратата. Штом влеговме, продолживме, шетавме, можеби три, четири метри. Не сме го посетиле целото рај, но Госпоѓа ни го објасни. Видовме голем простор опкружен со светлина што не постои овде на земјата. Видовме луѓе кои не се ниту дебели ниту тенки, но сите исти и имаат три обоени облеки: сива, жолта и црвена. Луѓето одат, пеат, се молат. Летаат и малку ангели. Нашата дама ни рече: „Погледнете колку се среќни и задоволни луѓето што се тука на Небото“. Тоа е радост што не може да се опише и што не постои овде на земјата.

Отец Ливио: Пресвета Богородица ве натера да ја разберете суштината на Рајот што е среќа што никогаш не завршува. „Има радост на небото“, рече тој во пораката. Тогаш тој ви покажа совршен народ и без никаков физички недостаток, да нè натера да разбереме дека, кога ќе има воскресение на мртвите, ќе имаме тело на слава како онаа на Воскреснатиот Исус. Како и да е, би сакал да знам каков вид на облека носеа. Туники?

Вика: Да, некои туники.

Отец Ливио: Дали поминаа до крај до крај или беа кратки?

Вика: Тие беа долги и тргнаа по целиот пат.

Отец Ливио: Каква боја беа туниките?

Вика: Сива, жолта и црвена.

Отец Ливио: Според вас, дали овие бои имаат значење?

Вика: Дама не ни објасни. Кога сака, објаснува Дама, но во тој момент таа не ни објасни зошто имаат туники на три различни бои.

Отец Ливио: Како изгледаат ангелите?

Вика: Ангелите се како мали деца.

Отец Ливио: Дали го имаат целото тело или само главата како во барокната уметност?

Вика: Тие го имаат целото тело.

Отец Ливио: Дали тие исто така носат туники?

Вика: Да, но јас сум краток.

Татко Ливио: Дали можете да ги видите нозете тогаш?

Вика: Да, затоа што немаат долги туники.

Отец Ливио: Дали имаат мали крилја?

Вика: Да, тие имаат крилја и летаат над луѓето кои се на рајот.

Отец Ливио: Еднаш Мадона зборуваше за абортус. Тој рече дека тоа е сериозен грев и оние што ќе го набават ќе треба да одговорат за тоа. Децата, од друга страна, не се виновни за тоа и се како мали ангели на небото. Според вас, дали малите ангели на рајот се тие абортирани деца?

Вика: Дама не рече дека малите Ангели на Небото се деца на абортус. Тој рече дека абортусот е голем грев и сите луѓе што направиле, а не децата, реагираат на тоа.