„Пријателство Божјо“ на свети Иринеј, епископ

Нашиот Господ, Словото Божјо, прво ги наведе луѓето да му служат на Бога, потоа како слуги ги направи свои пријатели, како што самиот им рече на своите ученици: „Повеќе не ве нарекувам слуги, бидејќи слуга не знае што прави неговиот господар; но јас ве нареков пријатели, затоа што ви ги соопштив сите што сум ги чул од Отецот “(Јн. 15, 15). Божјото пријателство им дава бесмртност на оние кои се соодветно наклонети кон тоа.
На почетокот, Бог го формирал Адам не затоа што му требал човек, туку да има некој врз кого ќе ги излее неговите придобивки. Всушност, Словото го прослави Таткото, секогаш останувајќи во него, не само пред Адам, туку и пред целото создание. Тој самиот го изјави тоа: „Оче, прослави ме пред тебе со таа слава што ја имав со тебе пред да се случи светот“ (Јн. 17: 5)
Тој ни заповеда да го следиме не затоа што му требаше нашата служба, туку да си дадеме спасение. Всушност, следењето на Спасителот е учество во спасението, исто како што следењето на светлината значи да се биде опкружен со светлина.
Кој е во светлината, сигурно не е тој што ја осветлува светлината и ја прави да свети, но тоа е светлината што го осветлува и го прави светлосен. Тој не и дава ништо на светлината, но токму од неа добива корист од раскошот и сите други предности.
Така е и со служењето на Бога: не му носи ништо на Бога, а од друга страна на Бог не му треба служба на луѓето; но на оние што му служат и го следат тој им дава живот, нераспадливост и вечна слава. Тој им ги дава своите придобивки на оние што му служат затоа што му служат и на оние кои го следат затоа што го следат, но тој не носи никаква корист од тоа.
Бог бара служба на луѓето за да има можност, оној кој е добар и милостив, да ги истури своите придобивки на оние што истраеле во неговата служба. Додека на Бог не му треба ништо, на човекот му треба заедништво со Бог.
Славата на човекот се состои во истрајност во службата на Бога. И затоа Господ им рече на своите ученици: „Ти не ме избра мене, туку јас те избрав тебе“ (Јн. 15:16), покажувајќи така дека не биле тие слави го, следејќи го, но кои, затоа што го следеа Синот Божји, беа прославени од него. И повторно: „Сакам и оние што ми ги дадоа да бидат со мене таму каде што сум, за да ја видат мојата слава“ (Јн. 17, 24).