Марија од Меџугорје: Дама ни покажа натприродни реалности

„Многу пати ме прашуваат: „Ти си Марија од Меѓугорје?“. Зборовите од Светото писмо веднаш ми доаѓаат на ум: Чија си ти? на Павле, на Аполон, на Кифа? (1 Кор 1,12:18). Да се ​​запрашаме и ние: чии сме ние? Ние не велиме „Меџугорјани“, би одговорил: на Исус Христос!“ Со овие зборови визионерката Марија Павловиќ го започнува својот говор во Палацето дело спорт во Фиренца, кој на 8000 мај собра околу 20 луѓе, за да ги прослават XNUMX-те години од појавувањата во Меѓугорје. Марџија на едноставен и познат начин им се обрати на присутните, споделувајќи го своето искуство како визионерка и чувствата како христијанка, посветена, како и сите нас, да чекори по патот на светоста. „Не сакав Богородица да ми се појави, но таа се појави“, продолжува Марија. „Ја прашав еднаш: зошто јас? И денес се сеќавам на неговата насмевка: Господ ми дозволи да го сторам тоа и јас те избрав тебе! Рече Госпа. Но, многупати, поради тоа луѓето нè ставаат на пиедестал: сакаат да нè направат светци... Вистина е, јас го избрав патот на светоста, но сè уште не сум свет! „Искушението да се „осветат“ „предвреме луѓето кои живеат натприродни искуства е многу распространето, но за жал открива недостиг на познавање на светот Божји и прикриен фетишизам. Со приврзаност кон личноста избрана од Бога како инструмент, човек се обидува на некој начин да го сфати самиот Бог кој се манифестира на чувствителен начин кон неа. „Тешко е кога луѓето те сметаат за светец, а знаеш дека не си“, повторува Марија. „На овој пат се борам како и сите други; не ми е секогаш лесно да сакам, да постам, да се молам. Не се чувствувам благословен само затоа што ми се појави Богородица! Животот во светот го живеам конкретно како жена, сопруга, мајка… Некој дури не зема за магионичари и бара да се предвиди иднината!“ Тоа е јасна опомена што ни доаѓа од визионер кој дваесет години секојдневно се среќава со Богородица; тоа е покана да не се гледа како идеал, како дива. Всушност, визионерите не се ништо друго туку огледало на натприродната реалност: тие ја гледаат и ја рефлектираат за да може заедницата на верниците некако да ја согледа нејзината слика и да се збогати со неа. „Пресвета Богородица ни покажа различни натприродни реалности, вклучувајќи ги и оние димензии во кои ќе се најдеме по нашата смрт. Конечно ни рече: Видовте, сега сведочете! Верувам дека нашата главна задача е да бидеме сведоци на она што го гледаме, но и од прва рака да ги доживееме учењата на Богородица, која не е само мајка, туку и учителка, сестра, пријателка. Со нашиот живот да ги натераме другите да се заљубат во тебе.

Се ставивме на располагање за секаков вид истрага и медицински преглед само за да ги привлечеме неверниците во верата и верниците да веруваат повеќе. Сега е важно да се истрае за ова дрво што го засади Кралицата на мирот да расте се повеќе и повеќе. Во реалноста, до сега, од мало семе, по дваесет години стана големо дрво кое со своите гранки им дава сенка на крајните краеви на светот. Секојдневно сме сведоци на раѓање на нова молитвена група инспирирана од Меѓугорје, дури и во Кина, каде што христијанската вера е силно прогонувана“. Тоа е говор полн со идеи, но кој пред сè ја нагласува важноста на едно автентично духовно патување, вкоренет во верата, надежта и милосрдието, за сите оние кои Господ ги избрал за свои инструменти и кои живеат мистични искуства од различна природа. „Богородица еднаш рече: Во овој мозаик секоја личност е важна… Секој нека ја открие својата задача преку молитва и нека си рече „Важен сум во очите на Бога!“. Тогаш ќе биде лесно да се спроведе на дело Исусовата заповед: Она што го слушате на уво, проповедајте го на покривите (Мк 10:27).

Вака го завршува својот говор Марија Павловиќ, но и веднаш ги применува опомените кои самата ги предложи, останувајќи во молитва со илјадниците учесници. По бројаницата што ја водеше, за време на евхаристиското обожавање, јавувањето на Богородица ги запечати сите говори што ги одржаа и другите учесници кои со своите интервенции ја исцртаа широката панорама на движењето поврзано со Меѓугорје (о. Јозо, Јелена, о. Аморт, отец Леонард, отец Диво Барсоти, отец Г. Сгрева, А. Бонифацио, отец Барнаба ...). Многу различни парчиња, оригинални по боја, форма и текстура, но сите се важни за да се состави тој прекрасен мозаик што Богородица сака да му го понуди на светот.