Марија од Меџугорје зборува за Мадона и нејзините намери

Клаудио С.: „По појавувањето секоја вечер вие и другите визионери одите на миса. Ова е различно од Лурд каде сè се одвиваше во грото, Фатима каде што сè се одвиваше на местото на привидението“.

Марија: „Кога сакам да им објаснам малку на аџиите, велам дека секогаш гледам превез зад кој Богородица сака да се скрие и да ни каже дека центарот е Исус, центарот е мисата. Напротив, таа е многу среќна кога станува збор за Исус, разбирам дека таа е инструмент во рацете на Бога со кој сака да ни помогне. Гледам некој што верува само во Бога, а не во Богородица е сиромашен. Тој е сиромашен затоа што е без мајка, како дете без мајка. Пред појавувањето, Богородица не ми беше толку важна, но после тоа таа стана центар. Кога се заљубивме во неа, тој ни рече дека центарот е мисата; и сега од искуство знаеме колку е одлична средбата со Исус на мисата...“.

о. Славко: „Ми се чини дека многумина разбраа дека парохиската литургија во вечерните часови е посебен знак на Марија и кога го правам истото на друго место, ми велат: - и овде може да се прави како во Меѓугорје. Значи, јасно е дека Богородица сака да ја воспитува парохијата за таа да стане симбол, споредба и модел. Навистина, сакам да додадам дека Мадона секогаш се појавува овде малку пред мисата, а потоа се чини дека таа им вели на сите: „Дојдовте овде и сега ве испраќам на миса“. Ова е секогаш единствената задача на Мадона: да го натера Исус да се сретне и, како што рече Марија за тајните, штом ќе го сретнеме Исус, веќе нема страв од ништо бидејќи нашиот живот трае дури и ако смртта дојде со можни војни.

П. Славко: Марија, како ќе биде твојата иднина?

Марија: „Мојата иднина дефинитивно е за Бога. Сега сум тука додека не поминат привидите, па сакам да влезам во манастирот“.

Клаудио С.: „Но, не сите визионери ќе сакаат да влезат во манастирот“.

Марија: „Не, Богородица на секој од нас ни остави голема слобода. Го чувствувам ова во моето срце“.

о. Славко (запрашан за двете молитвени групи): „Групата визионери има привиденија и без молитва; но ако не ја живеат масажата што ја добиваат, можат да станат како телефон. Другата група мора да се моли ако сака да ја чуе пораката; затоа тие се поблиску до нас: ако се молиме и постиме, тој го соопштува својот Дух за да не води. Тоа е ветување од Бога до сите. Точно е дека Јелена и Мирјана ги добиваат масажите од гласот на Богородица за да ги пренесат на групата, ниту пак ако се молат ништо не добиваат. „Ако го сакате мојот збор, направете го тоа прво, односно молете се“, им вели Богородица. Така преку нив сака да ги научи сите: ако почнеме да се молиме, секој ќе се води по неговата волја позната во срцето. Затоа во вашите парохии мора да кажете: „Јелена и Мирјана не се тука“. Бог сака да даде јасно до знаење дека она што се прави овде може да се прави насекаде, сè додека срцето е отворено за молитва. Јас секогаш во групата има свештеник кој ги води работите. Групата е инспирирана, ниту свештеникот мора да биде присутен за да објасни, бидејќи ако гледачот почне да води, сите водени се во опасност. Свештеникот се моли со нив, ги објаснува пораките, ги држи медитациите, пее со нив, толкува и распознава“.