Медитација од 25 мај „Велигденската алелуја“

Медитацијата на нашиот сегашен живот мора да се одвива во слава на Господа, бидејќи вечната среќа на нашиот иден живот ќе се состои во фалба на Бога; и никој нема да биде погоден за идниот живот ако не се подготвил сега. Затоа сега да го славиме Бога, но и да ја вознесуваме нашата молба кон Него. Нашата пофалба содржи радост, нашата молба содржи стенкање. Навистина, ни беше ветено она што моментално не го поседуваме; и бидејќи оној што ветил е вистинит, ние се радуваме во надежта, дури и ако, сè уште не поседувајќи го она што го посакуваме, нашата желба изгледа како стенкање. Плодно ни е да истраеме во желбата додека не стигне ветеното и така стенкањето поминува и само пофалбата не го зазема местото. Приказната за нашата судбина има две фази: едната што минува сега среде искушенијата и неволјите на овој живот, другата која ќе биде во вечна сигурност и радост. Затоа ни беше востановен и празнувањето на двете времиња, односно пред Велигден и по Велигден. Времето што му претходи на Велигден ја прикажува неволјата во која се наоѓаме; наместо тоа, она што следи Велигден го претставува блаженството во кое ќе уживаме. Она што го славиме пред Велигден е и она што го правиме. Она што го славиме по Велигден укажува на она што сè уште не го поседуваме. Затоа првата половина ја поминуваме во пост и молитва. Другото, пак, по завршувањето на постите го славиме пофално. Затоа пееме: алелуја.
Всушност, во Христа, нашата глава, и двете времиња се прикажани и манифестирани. Страста Господова ни го претставува сегашниот живот со неговиот аспект на замор, неволја и сигурна перспектива за смрт. Наместо тоа, воскресението и прославувањето на Господ се најава за животот што ќе ни биде даден.
Затоа, браќа, ве поттикнуваме да Го славите Бога; и вака си велиме сите кога прогласуваме: алелуја. Фалете Го Господа, му велите на друг. А другиот истото ти го одговара.
Посветете се на фалење со целото свое битие: т.е. не само вашиот јазик и глас го фалат Бога, туку и вашата совест, вашиот живот, вашите постапки.
Го славиме Господа во црква кога се собираме. Во моментот кога сите се враќаат на своите занимања, речиси престануваат да го слават Бога.Сепак, не смееме да престанеме да живееме добро и секогаш да го славиме Бога.Внимавај да не успееш да го фалиш Бог кога ќе се дистанцираш од правдата и од она што го радува . Зашто, ако никогаш не отстапиш од чесниот живот, твојот јазик молчи, но твојот живот вика, а увото Божјо е блиску до твоето срце. Нашите уши ги слушаат нашите гласови, Божјите уши се отвораат за нашите мисли.