Денешна медитација: Глас на еден што плаче во пустината

Гласот на еден што плаче во пустината: „Подготви го патот за Господа, отвори му го патот на нашиот Бог во пустината“ (Ис 40: 3).
Тој отворено изјавува дека работите за кои се зборува во пророштвото, имено доаѓањето на славата Господова и манифестацијата на Божјото спасение на целото човештво, ќе се случат не во Ерусалим, туку во пустина. И ова беше постигнато историски и буквално кога Јован Крстител го проповедаше спасението на Бога во пустината Јордан, каде што се манифестираше Божјото спасение. Всушност, Христос и неговата слава јасно им се појавија на сите кога, по неговото крштевање, ги отворија небото и Светиот Дух, слегувајќи во форма на гулаб, се вознемири врз него и одекна гласот на Отецот, сведочејќи му на Синот: «Ова е мојот сакан Син, во кого сум задоволен. Слушај го “(Мат 17: 5).
Но, сето ова мора да се сфати и во алегориска смисла. Бог требаше да дојде во таа пустина, која отсекогаш била непропустлива и недостапна, а тоа е човештвото. Ова беше всушност пустина целосно затворена за познавање на Бога и забранета за секој праведен и пророк. Тој глас, сепак, нè обврзува да отвориме пат кон него за Словото Божјо; тој заповеда да се изедначи нерамномерната и стрмна земја што води кон неа, така што кога ќе дојде ќе може да влезе во неа: Подгответе го патот Господов (сп. Мл 3, 1).
Подготовката е евангелизација на светот, тоа е утешителна благодат. Тие му соопштуваат на човештвото знаење за спасението на Бога.
„Одете на висока планина, вие што му донесувате добра вест на Сион; крени го својот глас со сила, ти што му донесуваш добра вест на Ерусалим “(Ис 40: 9).
Претходно се зборуваше за гласот што одекнува во пустината, сега, со овие изрази, алудираме на прилично живописен начин, на најнепосредните најавувачи за доаѓањето на Бога и за самото негово доаѓање. Всушност, прво зборуваме за пророштвото на Јован Крстител, а потоа и за евангелизаторите.
Но, кој е Сион на кој се однесуваат тие зборови? Секако она што порано се нарекуваше Ерусалим. Всушност, и таа беше планина, како што потврдува Светото Писмо кога вели: „Планината Сион, каде што си го зеде својот дом“ (Пс 73: 2); и Апостол: „Дојдовте на планината Сион“ (Евр. 12:22). Но, во повисока смисла, Сион, кој го прави познато доаѓањето на Христос, е хор на апостолите, избран меѓу луѓето во обрежувањето.
Да, ова, всушност, се Сион и Ерусалим, кои го поздравија Божјото спасение и се поставени на планината Божја, се основани, односно на единственородената Реч на Отецот. Тој и заповедал прво да се искачи на возвишената планина, а потоа да го објави Божјото спасение.
Всушност, чија фигура е тој што носи добри вести, ако не и редовите на евангелизатори? И, што значи да се евангелизира, ако не се донесе на сите луѓе, а пред сè во градовите на Јуда, добрата вест за Христовото доаѓање на земјата?

од Еузебио, епископ на Цезареја