Медјугорје: двоен настап во среда 24 јуни 1981 година. Еве што се случи

На 24 јуни 1981 година, денот на празникот на Свети Јован Крстител, две девојчиња, Иванка Иванковиќ и Мирјана Драгичевиќ, двете од Бијаковиќи од парохијата на Медугорје, отидоа, околу четири часот попладне, на планината над селото да се прошетаат и вратете ги овците што се искачиле премногу високо.
Одеднаш, Иванка гледа пред себе, суспендирана на околу 30 сантиметри над земјата, млада жена со светло и насмеано лице. Веднаш таа вика на својата пријателка Мирјана: „Еве го дама!“. Мирјана, исто така, гледа во тоа, но зачуден, со своја рака прави гест на негирање и вели: „Но, како може да биде нашата дама?“.
И двајцата беа шокирани од она што им се случило и, враќајќи се во селото, им раскажаа на соседите што виделе на планината. Истиот ден, во самрак, тие се вратија со пријателите на истото место, со тајна желба повторно да ја видат Мадона. Иванка прво ја виде повторно и рече: „Еве ја!“; потоа и другите ја видоа кои беа, покрај Мирјана, Милка Павловиќ, Иван Драгичевиќ, Иван Иванковиќ и Вика Иванковиќ, Сите ја видоа Богородица, но тие беа толку вознемирени што не знаеја што да ја прашаат, дури и не зборуваа кон неа и исплашени повторно истрчаа дома.
Се разбира, кога се вратиле, тие раскажале што им се случило и што виделе. Во таа прилика никој или скоро никој не им веруваше. Навистина, некој ги задеваше и рече дека виделе летачка чинијачка или дека биле халуцинирани. Сепак, луѓето продолжија да зборуваат за тоа што се случило до доцна во ноќта, додека момчињата што ја видоа Мајка дама, како што и самите рекоа, не спиеја цела ноќ и чекаа да се разбудат следното утро.
Следниот ден повторно тргнале (имало шест момчиња и девојчиња и со нив имало и двајца стари лица) кон местото на апаратот што е на половина пат до планината Црница и кое се вика Подбрдо, или „Подножје на ридот ".
Додека тие сè уште одеа, тие видоа како светлина на светлината што се спушта, така да се каже, од рајот кон земјата и, веднаш потоа, ја видоа Мадона. Потоа почнаа да трчаат кон Нејзината и, иако беа нагорнина, се чувствуваа транспортирани, како да имаат крилја, кон изгледот, без да обрнуваат внимание на камењата или трње, кои можеа да им наштетат на голите нозе.
Кога пристигнаа пред Мадона, тие паднаа на колена и се молеа Овој пат, Иван Иванковиќ, син на починатиот Јозо и Милка Павловиќ, сестрата на Марија, која остана дома, исчезнаа од средбата со Мадона: Ивана, затоа што е малку постара , таа не сакаше да се соедини со момчињата и Милка затоа што на нејзината мајка needed требаше за некои домашни работи. Милка во таа прилика рече: „Па, пушти ја Марија; тоа е доволно!" И така се случи.
Малата Јаков Коло исто така се приклучи на групата, и така тој ден ја видоа Мадона: Вика Иванковиќ, Иванка Иванковиќ, Мирјана Драгичевиќ, Иван Драгичевиќ и заедно со нив Марија Павловиќ и Јаков Коло кои не беа присутни на првиот ден. Оттогаш, овие шест момчиња станаа стабилни гледачи.