Меџугорје го признал светилиштето и натприродното случување

Отец Барнаба Хечич ни го испраќа овој напис, кој беше објавен со наслов „регургитација на застарени интерпретации и позиции“ во католичкиот неделник на Куриа во Загреб, Глас Кончила (Г.К. = гласот на Советот), точно во изданието на 11 септември , денот на посетата на папата во хрватската престолнина.

„Во врска со масовното продолжување на аџиите во Меџугорје, епархијата Курија од Мостар веќе неколку месеци спроведува упорна кампања на дезинформација и искривување на фактите и официјалните изјави во врска со аперациите на Меџугорје за неколку месеци на Глас Концила. Целта е да се обесхрабрат аџиите и да се изгаснат настаните во Меџугорје, исто така, прибегнувајќи кон канонски притисок. Апелираме до последната позната Декларација за Задар, издадена од Епископската конференција на 10 април 1991 година (ГК 5.5.91, стр. 1). Таа е претставена како негативна и дефинитивна изрека, за која феноменот на Меџугорје никогаш не би постоел, туку само ќе биде резултат на изум, на пресметана и заинтересирана фалсичност.

Во однос на таа Декларација, вака се одвиваа работите: Епископите во Задар го свртеа своето внимание на два факти: аперациите и аџиите. Што се однесува до аперациите што тие ги прогласија: „Врз основа на досега спроведените истраги, не може да се каже дека ова се појави и натприродни откритија“. Тоа беше меѓусебна, привремена пресуда; со други зборови, истрагите сè уште не беа исцрпувачки, целосни, што значи, за да се овозможи конечна пресуда. Така, Декларацијата продолжи: „Преку своите членови, Комисијата [на епископската конференција] ќе продолжи да го следи и да го истражува настанот во Меџугорје како целина“.

На аџиите, кои се многу важен факт за духовниот живот на верниците и за кои Црквата не може затоа да биде незаинтересирана или одложена по нивното последно изговарање, Епископите се изјаснија: „Во меѓувреме, големите собирања на верните од разни делови на свет, кои одат во Меџугорје управувано од религиозни и други причини [на пример за да добијат исцелување], бараат пастирска грижа и внимание, пред сè на епархискиот епископ и - со него - исто така и другите епископи, затоа што во Меџугорје и, заедно со него, се промовира здраво сожалување кон БВ Марија, според учењето на Црквата. За таа цел, Епископите ќе издадат и посебни и соодветни литургиско-пастирски директиви ». Раководството на ГК веднаш позитивно коментираше за Декларацијата на епископската конференција, велејќи: „За многу приврзаници ширум светот, оваа Декларација ќе послужи - во рамките на нивната совест - како авторитативно појаснување. Со други зборови, оние кои од сега, управувани од религиозни мотиви, ќе заминат во Меџугорје, оттаму ќе знаат дека нивните собири се предмет на постојана и одговорна грижа од страна на наследниците на апостолите “(ГК 5.5.91 ) Затоа е јасно дека со оваа Декларација се отстранат сите резерви што беа изразени од многу страни во врска со неофицијалните аџилаци во Меџугорје. Како и во минатото во Лурдес и Фатима, аџиите се собраа пред јавно признавање на тие светилишта - и тие беа неофицијални аџилаци, дури и ако на аџиите им помагаа свештеници - така и денес во Меџугорџиите аџии се собираат во голем број, во големи групи или и сите тие се неофицијални аџилак, иако честопати им помагаат свештеници. Навистина, отсега самата Архиереарија со локалната црква се обврзува да организира и да обезбеди соодветна духовна помош на верниците. Сето ова, затоа што „пред сè друго, Црквата ги почитува фактите, ги оценува сопствените надлежности и во сè што се грижи главно за духовното добро на верниците“ (ГК 5.5.91, стр. 2). Резултатите, иако толку јасни, изрекувањето на Задар не одговараат на Курија од Мостар. Викарот генерал Дон Павловиќ “, цитирајќи ја Декларацијата за епископи, е внимателен да не ги пријавува последните зборови, во кои беше наведено дека Комисијата за епископи„ ќе продолжи да ги следи и да спроведува истраги за настанот во Меџугорје како целина “. Во своите говори за Г.К. (10.7 и 7.8.94), тој исто така се обидува на секој начин да нè натера да заборавиме на изразот „истраги спроведени досега“. За него, наместо „извршени досега“, истрагите стануваат „најодговорни“, тие стануваат „сериозни, водени неколку години, се протегаат на сите аспекти“, односно „дефинитивни! »И привремената изрека на Епископите станува надмоќна и одлучувачка за него, во природно негативна смисла. И тој заклучува: „Оваа негативна изрека на Епископите за неможноста да се афирмира [натприродноста на аперациите] ни дава за право да кажеме дека Пресвета Богородица не се појавила и не се појавува на никого во Меџугорје“ (ГК 7.8.94, стр.10) . На истата линија е и канцелар г. Лубуриќ “: за него„ досега спроведените истраги “се претвораат во„ надлежни истраги “, овде, исто така, постои тенденција да се исклучи привремената природа и да се верува на конечната природа на Декларацијата (...). [Тогаш е познато дека Црквата во овие случаи никогаш не даде конечно мислење, сè додека аперациите беа во тек - не-. Во однос на Декларацијата за Задар, многу поодговорно (...) и со негова надлежност како претседател на епископската конференција, Карта. Кухариќ ’изјави:„ Ние Епископите, по тригодишни студии спроведени од соодветната Комисија, го поздравивме Меџугорје како место за молитва, како засолниште ... Што се однесува до натприродноста на апарациите, рековме дека засега не можеме да кажеме дека постои ; ние сè уште имаме важни резервации. Затоа, овој аспект го оставаме на понатамошна истрага.

Sorryал ми е што, иако милиони луѓе, меѓу кои и десетици епископи и илјадници свештеници, со благодарност гледаат кон Меџугорје за тоа што таму пронашле светлина, сила, мир, заздравување, преобразување, поттикнување во холиер живот и додека целото прашање автентичноста на фактите е доверена на Епископската конференција, која го задржа правото да ги продолжи истрагите, Курија од Мостар се обидува повторно да го врати проблемот за да го управува за домашна употреба и потрошувачка! Секако, би правеле подобра услуга на вистината, мирот, верата и доброто на верниците, доколку бевме поотворени, пообјективни, поотворени и помалку партизански “.