Отец Ливио на Меѓугорје: уникатен и неповторлив настан

Во историјата на маријанските привиденија на сите времиња, оние на Меѓугорје на многу начини претставуваат апсолутна новина. Всушност, Богородица во минатото никогаш не се појавила толку долго пред толку голема група млади луѓе, станувајќи со своите пораки учителка на духовниот живот и светоста на цела генерација. Никогаш не се случило некоја парохија да биде фатена за рака на патот на будењето на верата, до степен да се вклучи, во овој возбудлив духовен настан, непроценлив број верници од сите континенти, вклучувајќи илјадници свештеници и десетици епископи. Никогаш светот, преку брановите на етерот и другите средства за општествена комуникација, не ја почувствувал толку срдечна, толку точна и толку жива, небесната покана за покајание и преобраќање. Никогаш, испраќајќи ја својата слугинка секој ден, која ни ја даваше како Мајка, Бог со толку голема милост не се поклонил на раните на едно човештво на раскрсницата пред патиштата на животот и смртта.

Некои, дури и меѓу приврзаниците на Богородица, го свртеа носот на несомнената новина на феноменот што го конституира Меѓугорје. „Зошто побогу во комунистичка земја?“, се запрашавме на почетокот, кога двопартицијата на светот изгледаше цврста и непроменлива. Но, кога Берлинскиот ѕид се урна и комунизмот доби иселување од Европа, вклучително и Русија, тогаш самото прашање доби најсеопфатни одговори. Од друга страна, нели и Папата зборуваше словенски јазик како Кралицата на мирот?

И зошто побогу тие срдечни солзи на Марија, додека таа веќе молеше на третиот ден од привиденијата (26), „Мир, мир. мир!"? Зошто поканата за молитва и пост за да се избегнат војни? Зар не беше време за детант, дијалог и разоружување? Немаше ли мир во светот, иако врз основа на несигурната рамнотежа на двете суперсили? Кој можеше да помисли дека точно десет години подоцна, на 1981 јуни 26 година, на Балканот избувна таа војна која ја распарчи Европа цела деценија, заканувајќи се да го одведе светот кон нуклеарна катастрофа?

Не недостигаа оние, дури ни во црковната заедница, кои ја означуваа Богородица со прекарот „муабет“, со лошо прикриен презир кон пораките што со возвишена мудрост и бескрајна љубов не престана да ни ги дава Кралицата на мирот. во текот на дваесет години. Меѓутоа, брошурата со пораки денес претставува, за оние кои ја читаат со потребната чистота и едноставност на умот, еден од највисоките коментари на Евангелието кои некогаш биле составени и ја храни верата и патот на светоста на народот на Бог повеќе од толку многу книги родени од теолошка наука која не ретко е во состојба да го нахрани срцето.

Се разбира, да се појавуваш секој ден веќе дваесет години пред млади луѓе кои денес се зрели мажи и жени и да се даваат пораки кои се секојдневно учење за цела генерација е нешто ново и исклучително. Но, зарем не е вистина дека благодатта изненадува и дека Бог работи со суверена слобода според неговата мудрост и за да ги задоволи нашите вистински потреби, а не според нашите однапред утврдени планови? Кој би можел да каже, дваесет години подоцна, дека благодатта на Меѓугорје не била од голема корист, не само за мноштво души, туку и за самата Црква?