Зошто треба да се молиме за „нашиот секојдневен леб“?

„Дај ни го денес нашиот секојдневен леб“ (Матеј 6:11).

Молитвата е можеби најмоќното оружје што Бог ни го дал да го користиме на оваа земја. Тој ги слуша нашите молитви и може чудесно да одговори на нив, според Неговата волја. Тој нè теши и останува блиску до оние на кои им е скршено срце. Бог е со нас во ужасните околности на нашиот живот и во драматичните моменти од секојдневниот живот. Тој се грижи за нас. Тоа ни претходи.

Кога му се молиме на Господ секој ден, сè уште не го знаеме целосниот степен на потребата што ќе ни треба да се движиме до крај. „Дневниот леб“ не е само обезбедување преку храна и други физички средства. Тој ни вели да не се грижиме за деновите што претстојат, бидејќи „секој ден носи со себе доволно грижи“. Бог верно го исполнува стомакот на нашата душа секој ден.

Што е Господовата молитва?
Популарната фраза, „дај ни го нашиот секојдневен леб“, е дел од Оче наш, или Господовата молитва, поучена од Исус за време на Неговата позната проповед на гората. РК Спроул пишува „молбата на Господовата молитва нè учи да дојдеме кај Бога во дух на скромна зависност, барајќи од Него да ни го обезбеди она што ни треба и да не одржува од ден на ден“. Исус се осврнувал на различните однесувања и искушенија со кои се соочиле неговите ученици и им дал пример за молење. „Попозната како ‚Господовата молитва', таа всушност е ‚Молитва на учениците', бидејќи била наменета како пример за нив“, објаснува NIV Study Bible.

Лебот бил важен во еврејската култура. Учениците на кои им се обрати Исус во Проповедта на гората се потсетија на приказната за Мојсеј што ги водел нивните предци низ пустината и како Бог обезбедувал мана за да јадат секој ден. „Молењето за храна беше една од најчестите молитви во античко време“, објаснува NIV Cultural Backgrounds Study Bible. „На Бог, кој обезбедуваше дневни леб за својот народ 40 години во пустината, може да му се верува за издржување“. Нивната вера се зајакна во сегашните околности со сеќавање на Божјата одредба од минатото.Дури и во модерната култура, ние сè уште го нарекуваме оној што добива семејни приходи како заработувач на леб.

Што е „нашиот секојдневен леб“?
„Тогаш Господ му рече на Мојсеј: „Ќе ти врнам леб од небото. Луѓето мораат да излегуваат секој ден и да соберат доволно за тој ден. Така ќе ги тестирам и ќе видам дали ќе ги следат моите упатства“ (Излез 16:4).

Библиски дефинирано, грчкиот превод на леб буквално значи леб или каква било храна. Меѓутоа, коренот на овој древен збор значи „да се подигне, подигне, подигне; земете на себе и носете го подигнатото, однесете го подигнатото, однесете го“. Исус им ја кажувал оваа порака на луѓето, кои ќе го поврзат лебот со нивната буквална глад во моментот и со минатата храна на нивните предци низ пустината преку маната што Бог им ја дава секој ден.

Исус исто така укажувал на секојдневните товари што ќе ги носи за нив како наш Спасител. Умирајќи на крстот, Исус го носеше секој дневен товар што ние некогаш би го носеле. Сите гревови што би нè задавиле и зајакнале, сета болка и страдање на светот – ги носеше.

Знаеме дека го имаме она што ни треба да го движиме секој ден затоа што одиме во Неговата сила и благодат. Не за она што го правиме, го имаме или можеме да го постигнеме, туку за победата над смртта што Исус веќе ја извојува за нас на крстот! Христос често зборувал на начин на кој луѓето би можеле да разберат и да се поврзат. Колку повеќе време поминуваме во Светото Писмо, толку е поверен Тој да ја открие слој по слој на љубовта вткаена во секој намерен збор што го кажал и чудото што го направил. Живото Слово Божјо зборуваше со мноштвото на начин каков што сè уште го собираме од денес.

„И Бог може да ве благослови изобилно, така што во сè во секое време, имајќи сè што ви треба, да изобилувате со секое добро дело“ (2. Коринтјаните 9: 8).

Нашата доверба во Христа не започнува и не завршува со физичката потреба за храна. И покрај тоа што гладот ​​и бездомништвото продолжуваат да го опустошуваат нашиот свет, многу современи луѓе не страдаат од недостаток на храна или засолниште. Нашата доверба во Христа е поттикната од нашата потреба Тој да ги задоволи сите наши потреби. Грижа, страв, споредба, љубомора, болест, загуба, непредвидлива иднина – толку многу што не можеме ни да го пополниме календарот за една недела – се зависи од вашата стабилност.

Кога се молиме Бог да ни го обезбеди нашиот секојдневен леб, ние буквално бараме од Него да ја задоволи секоја наша потреба. Физички потреби, да, но и мудрост, сила, утеха и охрабрување. Понекогаш Бог ја задоволува нашата потреба да бидеме осудени за деструктивно однесување, или нè потсетува да пружиме благодат и простување за да не служи горчина во нашите срца.

„Бог ќе ги задоволи нашите потреби денес. Неговата благодат е достапна за денес. Не треба да бидеме загрижени за иднината, па дури и за утре, бидејќи секој ден има свои проблеми“, пишува Ванета Рендал Риснер за Desiring God. Додека некои можеби немаат потешкотии да ги задоволат физичките потреби од секојдневната исхрана, други страдаат од плејада други заболувања.

Светот ни дава многу секојдневни причини за грижа. Но, дури и кога се чини дека светот владее со хаос и страв, Бог владее. Ништо не се случува надвор од неговиот поглед или суверенитет.

Зошто дури и понизно да бараме од Бога да ни го даде нашиот секојдневен леб?
„Јас сум лебот на животот. Кој ќе дојде кај мене нема да биде гладен. Кој верува во Мене, никогаш повеќе нема да ожедни“ (Јован 6:35).

Исус вети дека никогаш нема да не остави. Тоа е живата вода и лебот на животот. Понизноста во молитвата кон Бога за нашата секојдневна подготовка не потсетува на тоа кој е Бог и кои сме ние како Негови деца. Секојдневното прифаќање на Христовата благодат не потсетува да се потпреме на Него за нашите секојдневни потреби. Преку Христос се приближуваме кон Бога во молитва. Џон Пајпер објаснува: „Исус дојде на светот за да ги промени вашите желби да бидат ваша примарна желба“. Божјиот план да нè натера да зависиме од Него секој ден промовира дух на понизност.

Следењето на Христос е секојдневен избор да го земеме нашиот крст и да се потпреме на Него за она што ни треба. Павле напишал: „Не грижете се за ништо, туку во секоја ситуација, со молитва и молба, со благодарност, изнесете ги своите барања пред Бога“ (Филипјаните 4:6). Преку Него добиваме натприродна сила и мудрост за да ги издржиме тешките денови, а смирение и задоволство да ги прифатиме спокојните денови. Во сè, ние се стремиме да му донесеме слава на Бога додека го живееме нашиот живот во Христовата љубов.

Нашиот Татко знае што ни треба секој ден да се движиме со благодат. Без разлика какво е времето на хоризонтот на нашето време, слободата што ја имаме во Христа никогаш не може да се разниша или одзема. Петар напишал: „Неговата божествена сила ни даде сè што ни е потребно за побожен живот преку нашето спознание за Оној кој нè повика со својата слава и добрина“ (2. Петрово 1:3). Ден по ден, Тој ни дава благодат по благодат. Секојдневно ни треба дневниот леб.