Како да се молиме со срце? Одговор на отец Славко Барбариќ

Марија знае дека и ова е нешто што мора да го научиме и сака да ни помогне да го сториме тоа. Овие две работи што Марија ни ги диктираше да ги направиме - да се направи простор за молитва и лична молитва - се услови за молитва на срцето. Никој не може да се моли со срце ако не е решено за молитва и само тогаш навистина започнува молитвата на срцето.

Колку пати во Меџигорје слушаме прашани што значи и како се молиме со срце? Како треба да се молиме дека тоа е навистина молитва со срце?

Секој може веднаш да започне да се моли со срцето, затоа што да се молиш со срце значи да се молиш со убов. Сепак, да се молиме со doesубов не значи да се знае добро да се молиме и добро да ги запаметиме повеќето молитви. Наместо тоа, тоа значи да се започне да се молиме кога Марија нè прашува и на начинот на кој сме направиле уште од почетокот на нејзините аперации.

Значи, ако некој рече: „Не знам како да се молам, но ако ме прашате да го сторам тоа, ќе започнам како што знам да направам“, тогаш во тој момент започна молитвата со срцето. Ако, од друга страна, мислевме дека ќе започнеме да се молиме само кога навистина знаеме да се молиме со срце, тогаш никогаш нема да се молиме.

Молитвата е јазик и размисли што ќе се случи ако решивме да зборуваме јазик само кога тоа добро го научивме. На тој начин, ние никогаш не би можеле да го зборуваме тој посебен јазик, бидејќи секој што ќе започне да зборува странски јазик, започнува со кажување на наједноставните работи, вежбање, повторување неколку пати и правење грешки и на крајот навистина да го научи тој јазик . Ние мора да бидеме храбри и да започнеме на кој било начин што можеме да го сториме и потоа, со дневна молитва, тогаш ќе научиме да се молиме со срце.

Ова е состојба на сите останати, за кои Марија ни зборува во остатокот од пораката. Марија вели ...

Само на овој начин ќе разберете дека вашиот живот е празен без молитва

Честопати кога имаме празнина во нашите срца не ја забележуваме и бараме работи што ни ја исполнуваат празнината. И, честопати од тука започнува патувањето на луѓето. Кога срцето е празно, многумина почнуваат да се прибегнуваат кон она што е лошо. Тоа е празнина на душата која не води кон лекови или алкохол. Празнината на душата создава насилно однесување, негативни чувства и лоши навики. Ако, од друга страна, срцето добие сведоштво за преобразбата на друг, тогаш тој сфаќа дека тоа е празнината на душата што го турна кон гревот. Поради оваа причина, важно е да се решиме за молитва и во тоа да ја откриеме полнотата на животот и оваа полнота ни дава сила да се ослободиме од гревот, лошите навики и да започнеме живот што вреди да се живее. Тогаш Марија посочува ...

Theе го откриете смислата на вашиот живот кога ќе го откриете Бога во молитва

Бог е извор на живот, Loveубов, мир и радост. Бог е лесен и е наш пат. Ако сме блиску до Бога, нашиот живот ќе има цел и тоа без оглед на тоа како се чувствуваме во тој момент, без разлика дали сме здрави или болни, богати или сиромашни, затоа што целта на животот продолжува да преживува и доминира во секоја ситуација со која се среќаваме во животот. Се разбира, оваа цел може да се најде само во Бога и благодарение на оваа цел што ја наоѓаме во Него сè ќе добие вредност. Дури и ако наидуваме или направиме грев, па дури и ако тоа е сериозен грев, благодатта е исто така голема. Ако се оддалечите од Бога, сепак, живеете во темнина, а во темнината сè губи боја, сè е исто како и другото, исклучено, сè станува непрепознатливо и така не се најде начин. Ова е причината зошто е од суштинско значење да стоиме до Бога.Таму, на крајот, Марија нè моли со велејќи ...

Затоа, мали деца, отворете ја вратата на своето срце и ќе разберете дека молитвата е радоста без која не можете да живеете

Ние спонтано се прашуваме: како можеме да му ги отвориме срцата на Бога и што нè тера да го затвориме. Добро е што сфаќаме дека сè што се случува со нас, добро како лошо, е во состојба да нè затвори или да се отвори кон Бога. затворете ги срцата кон Бога и кон другите.

Истата работа може да се случи кога страдаме, затоа што тогаш го затвораме и обвинуваме Бог или другите за нашите страдања и се бунтуваме против Бога или други, без разлика дали е за омраза, болка или депресија. Сето ова може да нè натера да ја ризикуваме да изгубиме смислата на животот Но, во принцип, кога работите се одвиваат добро, лесно го забораваме Бога и кога ќе тргнат наопаку, повторно почнуваме да го бараме.

Колку луѓе почнаа да се молат само кога болка чукна на вратата на нивното срце? Затоа, треба да се запрашаме зошто чекаме болка да ја скрши вратата на нашето срце за да одлучиме да it ја отвориме на Бога? Но, ова е точно време да ни кажете и да веруваме дека на крајот сè се свртува на добро. И ова е причината зошто не е правилно да се мисли дека страдаме по волја на Бога. Затоа што ако го кажеме на друг, што ќе помисли тој на нашиот Бог? Каква слика ќе направи Бог од самиот себеси ако смета дека ги сака нашите страдања?

Кога страдаме, кога работите одат наопаку, не треба да кажеме дека тоа е волја на Бога, туку дека е волја на Бога дека преку нашето страдање можеме да растеме во неговата loveубов, во неговиот мир и во својата вера. За да го разбереме подобро, да размислиме за дете кое страда и кое им кажува на своите пријатели дека неговите родители сакаат неговото страдање.

Што ќе мислат пријателите на тие родители? Се разбира, ништо добро. И затоа е добро што и ние, во тишината на нашите срца, да размислиме на нашето однесување и да бараме што ги затвори вратите на нашите срца кон Бога, или што, наместо тоа, ни помогна да ги отвориме, радоста за која зборува Марија е евангелска радост, радоста за која Исус зборува и во евангелијата.

Тоа е радост што не исклучува болка, проблеми, тешкотии, прогони, затоа што е радост која ги надминува сите нив и води кон откривање на вечен живот заедно со Бога, во loveубов и вечна радост. Некој еднаш рече: „Молитвата не го менува светот, туку ја менува личноста, која потоа за возврат го менува светот“. Драги пријатели, ве поканувам сега во името на Марија, овде во Меџугорје, да одлучите за молитва, да одлучите да се приближите кон Бога и да ја побарате во Него целта на вашиот живот. Нашата средба со Бога ќе го промени нашиот живот и тогаш ќе можеме постепено да ги подобруваме односите во нашето семејство, во Црквата и низ целиот свет. Со овој апел повторно ве поканувам да се молите ...

Драги деца, исто така денес ве поканувам сите на молитва. Знаете, драги деца, дека Бог донесува посебни поклони во молитва; затоа барајте и молете се, за да ги разберете сето она што ви го нудим овде. Ве поканувам, драги деца, да се молите со срце; знаете дека без молитва не можете да разберете сè што планира Бог преку секој од вас: затоа молијте се. Посакувам, преку секој план, да се реализира Божјиот план, да се развива сето она што Бог ти го дал во срцето. (Порака, 25 април 1987 година)

Боже, наш Татко, ти благодариме што си наш Татко, за да нè повикаш кај тебе и што сакаше да бидеш со нас. Ви благодариме затоа што со молитва можеме да ве запознаеме. Ослободете нè од сè што ни го гуши срцето и нашата желба да бидеме со вас. Ослободете нè од гордоста и себичноста, од површноста и разбудете ја нашата длабока желба да ве запознаеме. Простете нè ако честопати се одвраќаме од вас и ве обвинуваме за нашето страдање и осаменост. Ви благодариме затоа што сакате да се молиме, во ваше име, за нашите семејства, за Црквата и за целиот свет. Ние ве наметнуваме, дајте ни ја благодатта да се отвориме на поканата за молитва. Благословете ги оние што се молат, за да можат да ве исполнат во молитва и преку вас да најдат цел во животот. Исто така, им дава на сите оние што ја молат радоста што доаѓа од молитвата. Исто така, се молиме за оние што ви ги затворија срцата, кои се одвратија од вас затоа што сега се добро, но се молиме и за оние што ви ги затворија срцата затоа што страдаат. Отворете ги срцата кон вашата soубов, така што во овој свет, преку вашиот син Исус Христос, можеме да бидеме сведоци на вашата убов. Амин

П. Славко Барбариќ