Сестра Фаустина ни ги опишува болките во пеколот

 

Од неговиот дневник го учиме следното x 20.x.1936. (II ° Бележник)

Денес, под водство на ангел, бев во длабочините на пеколот. Тоа е место на големи маки низ целата застрашувачки голема мера. Ова се различните болки што ги видов: првата болка, онаа што го сочинува пеколот, е загубата на Бога; второто, постојаното каење на совеста; третиот, свеста дека таа судбина никогаш нема да се промени; четвртата казна е оган кој продира во душата, но не ја уништува; тоа е ужасна болка: тоа е чисто духовен оган разгорен од гневот на Бога; петтата казна е континуирана темнина, ужасна задушувачка смрдеа и иако е темно, демоните и проклетите души се гледаат едни со други и го гледаат целото зло на другите и на своето; шестата казна е постојаното друштво на сатаната; седмата казна е огромен очај, омраза кон Бога, непреципности, клетви, богохули. Ова се болки што сите проклети ги трпат заедно, но ова не е крај на маките. Постојат посебни маки за различните души кои се маки на сетилата. Секоја душа со она што згрешила се измачува на огромен и неопислив начин. Постојат ужасни пештери, бездни маки, каде што секоја тортура е различна од другата. Haveе умрев пред очите на тие ужасни маки, да не ме одржуваше семоќта Божја.Грешникот знае дека со чувството со кое греши ќе биде мачен цела вечност. Ова го пишувам по налог на Господ, така што ниедна душа не се оправдува себеси со зборовите дека нема пекол, или дека никој никогаш не бил и никој не знае како е. Јас, сестра Фаустина, по Божја наредба бев во бездната на пеколот, со цел да им кажам на душите и да сведочам дека пеколот постои. Сега не можам да зборувам за ова. Имам Божји наредби да го оставам во писмена форма. Демоните покажаа голема омраза кон мене, но по Божја наредба тие мораа да ми се покоруваат. Она што го напишав е слаба сенка на работите што ги видов. Едно нешто што забележав, а тоа е дека повеќето души што се таму се души кои не веруваа дека има пекол. Кога се вратив во себе, не можев да закрепнам од стравот, помислата дека некои души страдаат толку ужасно, затоа се молам со поголем жар за преобраќање на грешниците и непрестајно се повикувам на милоста Божја за нив. О, Исусе мој, претпочитам да агонизирам до крајот на светот во најголемите маки, отколку да Те навредам со најмалиот грев.
Сестра Фаустина Ковалска