Последна порака дадена на ampампилери

Порака од Исус, 29.

што мислите дека наоѓам денес во верските заедници воопшто и во секоја осветена душа за Мене? Во толку многу од нив само превирања и дух на светот. А сепак, во најголем јубилеј на духот, на денот на религиозното осветување, тие се збогуваа со звуците на светот, свечено ветувајќи дека нема да сакаат да го слушаат, туку Мојот глас.
Мои деца, но ако светот зборува со својот немир, со своите лажни радости, со своите измами, потребно е да молчам. И така правам. Малку по малку Мојата слика се брише од лицето на земјата и од срцето на човекот за да се искористи друг што ќе ме замени Мене. Има премногу осветени души кои носат верска навика и имаат дух на светот.

Моите деца, сите ме напуштија, шокирани како што се од мојот неуспех. Две или три верни души, кои Ме гледаат со завесани очи со солзи, Мајка ми, ученикот што толку многу го сакав и Магдалена. Но, каде се другите? Каде е Петар, карпата против која ќе се прекршат бурите? Каде е мојата црква во зародиш, која за неколку минути ќе излезе од вермилионската рана на Моето срце што војникот треба да ја отвори? Emerе се појави како најубавиот цвет на Небото, замислен од loveубов и потхрануван од Моето тело и Мојата крв, кои ќе продолжат да пролеваат крв до крајот на времето.
Мои деца, дури ниту мојата црква не е веќе свесна за Моето присуство, бидејќи ако го забележев, работите немаше да одат вака. Ниту оние што со моќта на своето вечно свештенство ме тераат да се симнувам од небото, не забележуваат. Зарем јас не сум вечно отфрлен, вечен погрешно разбран? Моите свештеници, кои ја држат чашата со задоволства во своите раце и не занемаруваат да ја пијат секоја последна капка, не разбраа дека Моето евангелие не може да се смени. Ова не беше она што го сакав. Моли се за мојата црква затоа што многу души се изгубени.
Сега те благословувам во името на Отецот и Синот и на Светиот Дух.