Денешното евангелие 19 март 2020 година со коментар

Од евангелието на Исус Христос според Матеј 1,16.18-21.24а.
Јаков го роди Јосиф, сопругот на Марија, од кого се роди Исус Христос.
Вака се случи раѓањето на Исус Христос: неговата мајка Марија, ветувајќи ја невестата на Јосиф, пред да отидат да живеат заедно, се најде себеси бремена од делото на Светиот Дух.
Нејзиниот сопруг Јосиф, кој бил праведен и не сакал да ја отфрли, решил тајно да ја отпушти.
Но, додека размислуваше за овие работи, еден сон Господов Господов му се појави во сон и му рече: „Јосиф, син на Давид, не плаши се да ја земеш со себе Марија, невестата, затоа што она што се создава во неа доаѓа од Духот Свето.
Таа ќе роди син, а вие ќе го наречете Исус: всушност тој ќе го спаси својот народ од нивните гревови “.
Разбуден од спиење, Јосиф направи како што наредил ангелот Господов.

Сан Бернардино од Сиена (1380-1444)
Францискански свештеник

Дискурс 2 за Свети Јосиф; Работа 7, 16. 27-30 (преведено од пијалакот)
Свети Јосиф, верен чувар на тајните на спасението
Кога божествената сообразност избира некого за единствена благодат или за возвишена состојба, таа му ја доделува на избраната личност сите харизми што се неопходни за нејзината канцеларија. Секако, тие му носат чест и на избраниот. Ова е она што се оствари пред сè во големиот Свети Јосиф, намерен татко на Господ Исус Христос и вистински сопруг на кралицата на светот и дама на ангелите. Тој беше избран од вечниот Отец како верен чувар и заштитник на неговите главни богатства, неговиот Син и неговата невеста и ја исполни оваа задача со најголема верност. Затоа Господ му вели: Добар и верен слуга, внесете ја радоста на вашиот Господ (Мт 25, 21).

Ако го поставите Свети Јосиф пред целата Христова црква, тој е избран и единствен човек, преку кого и под кого Христос се воведе во светот на природен и чесен начин. Ако, според тоа, целата света Црква е должна на Дева Мајка, затоа што таа се сметаше за достојна да го прими Христа преку неа, така што во вистината после неа ow должи посебна благодарност и почит на Јосиф.

Всушност, тој го означува заклучокот на Стариот завет и во него големите патријарси и пророци го постигнуваат ветениот плод. Навистина, тој сам можеше да ужива во физичкото присуство на оној на кој им вети божествената сообразност. Секако, Христос не го негирал тоа блискост, таа почит и тоа многу високо достоинство на небото што го покажал додека живеел меѓу имињата, како син на неговиот татко, туку тој го довел до максимум совршенство. Затоа не е без причина Господ да додаде: „Внесете во радоста на вашиот Господ“.

Затоа, сетете се на нас, о благословен Јосиф, и посредувај се со твојот силен синот со твојата моќна молитва; но направете нè исто така и најсвета Богородица вашата невеста, која е Мајка на Оној што живее и владее низ вековите со Отецот и Светиот Дух.