Денешното евангелие 31 март 2020 година со коментар

Од евангелието на Исус Христос според Јован 8,21: 30-XNUMX.
Во тоа време, Исус им рече на фарисеите: „Јас одам и вие ќе ме барате, но ќе умрете во вашиот грев. Каде идам, не можете да дојдете ».
Тогаш Евреите рекоа: „Можеби тој ќе се самоубие, бидејќи рече: Каде ќе одам, зарем не можете да дојдете?“
И им рече: „Вие сте одоздола, јас сум одозгора; вие сте од овој свет, јас не сум од овој свет.
Јас ти реков дека ќе умреш во своите гревови; зашто, ако не веруваш дека сум јас, ќе умреш во своите гревови ».
Потоа му рекоа: "Кој си ти?" Исус им рече: „Само што ти го кажувам.
Јас би имал многу работи да кажам и судам во ваше име; но оној што ме испрати е вистинит и јас му го кажувам на светот она што сум го чул од него “.
Тие не разбраа дека тој им зборуваше за Отецот.
Тогаш Исус рече: „Кога ќе го воскреснете Синот човечки, тогаш ќе знаете дека сум и не правам ништо од себе, но како што ме научи Отецот, така и јас зборувам.
Оној што ме испрати е со мене и не ме остави сам, затоа што секогаш ги правам работите што тој ги сака “.
Според неговите зборови, многумина верувале во него.

Свети Johnон Фишер (околу 1469-1535)
епископ и маченик

Домаќин за Велики петок
„Кога ќе го подигнете Синот човечки, тогаш ќе знаете дека јас сум“
Зачуденоста е изворот од кој филозофите го црпат своето големо знаење. Тие ги среќаваат и размислуваат за чудата на природата, како што се земјотреси, грмотевици (...), соларни и лунарни затемнувања и погодени од ваквите чуда, ги бараат нивните причини. На овој начин, преку истражување на пациентите и долги истражувања, тие достигнуваат извонредно знаење и длабочина, што мажите го нарекуваат „природна филозофија“.

Меѓутоа, постои и друга форма на повисока филозофија, која надминува природата, која може да се постигне и со воодушевување. И, без сомнение, меѓу она што ја карактеризира христијанската доктрина, особено е извонредно и чудесно што Синот Божји, од loveубов кон човекот, му дозволи да биде распнат и да умре на крстот. (...) Зар не е изненадувачки што оној за кого мора да го имаме најголемиот почитуван страв доживеа таков страв како да пот и вода и крв? (...) Зар не е изненадувачки што оној што му дава живот на секое суштество, толерирал таква безизлезна, сурова и болна смрт?

Така, оние кои се стремат да медитираат и да му се восхитуваат на оваа толку извонредна „книга“ на крстот, со благо срце и искрена верба, ќе дојдат до поплодно знаење од оние кои, во голем број, секојдневно учат и медитираат на обични книги. За вистински христијанин, оваа книга е предмет на доволно проучување за сите денови во животот.