Денешно евангелие со коментар: 19 февруари 2020 година

Од евангелието на Исус Христос според Марко 8,22-26.
Во тоа време, Исус и неговите ученици дојдоа во Витсаида, каде тие доведоа слеп човек, барајќи од него да го допре.
Потоа го зеде слепиот за рака, го изнесе надвор од селото и, откако му стави плунка на очите, ги положи рацете кон него и праша: „Гледај нешто?“
Тој, гледајќи нагоре, рече: „Гледам мажи, затоа што гледам како дрвја што одат“.
Потоа повторно ги положи рацете на очите и тој нè виде јасно, беше исцелен и виде сè од далечина.
И го испрати дома велејќи му: „Не влегувај ни во селото“.
Литургиски превод на Библијата

Свети omeером (347-420)
свештеник, преведувач на Библијата, доктор на Црквата

Хомили на Марк, н. 8, 235; СЦ 494
„Отвори ми ги очите ... кон чудата на твојот закон“ (Пс 119,18)
„Исус стави плунка на очите, ги положи рацете и го праша дали видел нешто“. Знаењето е секогаш прогресивно. (…) Совршено знаење се постигнува по цена на многу време и долго учење. Прво нечистотиите исчезнуваат, слепилото поминува и така доаѓа и светлината. Плунката Господова е совршено учење: да се учи на совршен начин, тоа доаѓа од устата на Господ. Плунката на Господ, која доаѓа како да е од неговата материја, е знаење, исто како што лекот е зборот што доаѓа од неговата уста. (...)

„Гледам мажи, бидејќи гледам како одат дрвјата“; Јас секогаш ја гледам сенката, сè уште не е вистината. Ова е значењето на овој збор: Јас гледам нешто во Законот, но сè уште не ја перцепирам сјајната светлина на Евангелието. (...) „Потоа повторно ги положи рацете на неговите очи и не виде јасно нас и беше излечен и виде сè на далечина“. Тој виде - велам - сè што гледаме: ја виде тајната на Троицата, ги виде сите свети тајни што се наоѓаат во Евангелието. (...) И ние ги гледаме, бидејќи веруваме во Христа, кој е вистинска светлина.