Вика од Медјугорје: Дама ни вети дека ќе оставиме белег

Јанко: За волја на вистината, веќе зборувавме доволно за тајните на Дама, но би ве замолил, Вика, да ни кажете нешто за нејзината посебна тајна, односно за нејзиниот ветен знак.
Вика: Што се однесува до знакот, веќе ви зборував доволно. Sorryал ми е, но исто така и се допаднавте со ова со вашите прашања. Она што го реков никогаш не беше доволно за вас.
Јанко: Во право си; но што можам да направам ако многумина се заинтересирани, и јас сум така и сакам да знам многу работи за ова?
Вика: Во ред е. Ме прашувате и јас ќе одговорам на она што го знам.
Јанко: Или што ти е дозволено да го правиш.
Вика: И ова. Ајде, започнете.
Јанко: Во ред; Почнувам вака. Сега е јасно, како од вашите изјави, така и од снимените ленти, дека уште од почетокот и ’пречивте на нашата дама да остави знак за нејзино присуство, така што народот ќе верува и нема да се сомнева во вас.
Вика: Вистина е.
Јанко: И Мадона?
Вика: Отпрвин, секогаш кога и да ја прашавме за овој знак, таа веднаш исчезна, или таа почна да се моли или да пее.
Јанко: Дали тоа значи дека тој не сакаше да ти одговори?
Вика: Да, некако.
Јанко: Па што?
Вика: Продолживме да ве мачиме. И, таа наскоро, кимна со главата, почна да ветува дека ќе остави белег.
Јанко: Никогаш не ветуваше со зборови?
Вика: Секако дека не! Само не веднаш. Беа потребни докази [т.е. визионерите беа ставени на тест] и трпеливост. Мислите дека со Мадона можеме да го направиме она што го сакаме! Ех, татко ми ...
Јанко: Според ваше мислење, колку време траеше за дама навистина вети дека ќе остави белег?
Вика: Не знам. Не можам да кажам дека знам дали не знам.
Јанко: Но, грубо?
Вика: За околу еден месец. Не знам; може да биде уште повеќе.
Јанко: Да, да; дури и повеќе. Во вашата тетратка е напишано дека на 26 октомври 1981 година, Мадона, насмеана, рече дека е зачудена затоа што веќе не ја прашавте за знакот; но тој рече дека сигурно ќе ве остави и дека не смеете да се плашите затоа што таа ќе го исполни ветувањето.
Вика: Во ред, но мислам дека не беше прв пат тој да нè вети дека навистина ќе оставиме белег.
Јанко: Разбирам. Дали тој веднаш ти кажа што е тоа?
Вика: Не, не. Можеби поминаа дури два месеци пред да ни кажат.
Јанко: Дали разговараше со сите вас заедно?
Вика: Сите заедно, колку што се сеќавам.
Јанко: Тогаш, веднаш се чувствувавте осветлени?
Вика: Обидете се да размислите: тогаш тие нè нападнаа од сите страни: весници, клевети, провокации од секаков вид ... И, не можевме да кажеме ништо.
Јанко: Знам; Се сеќавам на ова. Но, сега кажи ми нешто за овој знак.
Вика: Можам да ви кажам, но вие веќе знаете сè што можете да знаете за тоа. Еднаш скоро и да ме измамивте, но Дама не го дозволи тоа.
Јанко: Како те измамив?
Вика: Ништо, заборави го. Продолжи.
Јанко: Те молам кажи ми нешто за знакот.
Вика: Јас веќе ви реков дека знаете сè што можете да знаете.
Јанко: Вика, гледам дека те изнервирав. Каде ќе остави Дама оваа знак?
Вика: Во Подбрдо, на самото место на првите настапи.
Јанко: Каде ќе биде овој знак? На небото или на земјата?
Вика: На земјата.
Јанко: Дали ќе се појави, ќе се појави одеднаш или полека?
Вика: Одеднаш.
Јанко: Може ли некој да го види тоа?
Вика: Да, некој ќе дојде овде.
Јанко: Дали овој знак ќе биде привремен или постојан?
Вика: Постојана.
Јанко: Вие сте малку од одговор, иако ...
Вика: Одете напред, ако сè уште имате нешто да прашате.
Јанко: Може ли некој да го уништи овој знак?
Вика: Никој не може да го уништи.
Јанко: Што мислите за ова?
Вика: Дама ни кажа.
Јанко: Дали знаете како точно ќе биде овој знак?
Вика: Со прецизност.
Јанко: Дали знаете и кога Пресвета Богородица ќе им ја манифестира на другите?
Вика: Ова го знам и јас.
Јанко: Дали тоа го знаат и сите други визионери?
Вика: Не го знам тоа, но мислам дека сè уште не знаеме.
Јанко: Марија ми рече дека сè уште не знае.
Вика: Еве, го гледате тоа!
Јанко: Што е со малиот Јаков? Тој не сакаше да одговори на ова прашање.
Вика: Мислам дека го знае, но не сум сигурен.
Јанко: Сè уште не ве прашав дали овој знак е посебна тајна или не.
Вика: Да, тоа е посебна тајна. Но, во исто време тоа е дел од десетте тајни.
Јанко: Сигурен си?
Вика: Секако дека сум сигурна!
Јанко: Во ред. Но, зошто нашата дама го остава овој знак овде?
Вика: Да им покажете на луѓето дека сте присутни тука меѓу нас.
Јанко: Во ред. Кажи ми, ако веруваш: дали ќе дојдам да го видам овој знак?
Вика: Оди напред. Еднаш ти реков, многу одамна. Засега, тоа е доволно.
Јанко: Вика, би сакал да те прашам уште една работа, но ти си премногу тврд и брз, па се плашам.
Вика: Ако се плашите, оставете го сам.
Јанко: Само ова повторно!
Вика: Ми се чини дека не е толку лошо. Ве молиме прашајте.
Јанко: Така е добро. Што мислите, што би се случило со некој од вас ако ја откри тајната на знакот?
Вика: Јас дури и не размислувам за тоа, затоа што знам дека не може да се случи.
Јанко: Но, штом членовите на епископската комисија ве замолија, а токму вие, да го опишете со пишување ваков знак, како ќе биде и кога ќе се случи, така што пишувањето ќе биде затворено и запечатено пред вас, и ќе се чува до кога ќе се појави знакот.
Вика: Ова е точно.
Јанко: Но, вие не сте прифатиле. Затоа што? Ова не ми е јасно ниту.
Вика: Не можам да му помогнам. Татко ми, кој не верува без ова, нема ни да поверува. тогаш Но, јас исто така ти го кажувам: тешко на оние што ќе чекаат да се преобратат во знакот! Ми се чини дека еднаш ви реков: дека ќе дојдат многумина, може да биде дека ќе се поклонат пред знакот, но и покрај сè, нема да веруваат. Бидете среќни што не сте меѓу нив.
Јанко: Јас навистина му благодарам на Господ. Дали е тоа сè што можете да ми кажете досега?
Вика: Да, тоа е доволно за сега.
Јанко: Во ред. Ви благодарам.