Вика од Медјугорје: поставените прашања до Дама

Јанко: Вика, сите знаеме дека вие визионерите си дозволивте од самиот почеток да поставуваат прашања до Пресвета Богородица. И ти продолжи да го правиш до ден-денес. Може ли да се сеќаваш на што најчесто ја прашавте?
Вика: Но, ја прашавме за сè, сè што ми падна на памет. И, она што другите го предложија, ја прашуваме.
Јанко: Поточно објаснете си.
Вика: Веќе рековме дека на почетокот се запрашавме која е таа, што сака од нас визионери и од народот. Но, кој можеше да се сети на сè?
Јанко: Во ред, Вика, но нема да те оставам толку лесно.
Вика: Убеден сум. Потоа, постави ми прашања и дали сум во можност да ти одговорам.
Јанко: Знам дека гледачите не бевте секогаш заедно. Кој во Сараево, кој во Високо и кој сè уште во Мостар. Кој ги знае сите места каде што сте биле! Јасно е и дека не и ги поставувавте истите прашања на Богородица. Така, од овој момент, одговорите што ги прашувам од вас се однесуваат само на вас.
Вика: Дури и кога сме заедно не бараме исти работи. Секој си ги поставува своите прашања, според домашните задачи. Веќе ви реков да ме прашате само што ме загрижува; што можам и што можам да ти кажам, ти го кажувам.
Јанко: Во ред. Не можете да одговорите на сè.
Вика: Да, сите го знаеме тоа. Колку пати сте поставувале прашања од Мадона преку мене, но вие само сакавте ние двајца да ги знаеме. Како да не се сеќаваш!
Јанко: Океј, Вика. Ова ми е јасно. Ајде да започнеме.
Вика: Оди напред; Јас веќе реков.
Јанко: Прво кажи ми го ова. На почетокот, честопати прашувавте дали Дама ќе ви остави знак за нејзино присуство во Меџугорје.
Вика: Да, добро го знаете тоа. Само напред.
Јанко: Дали нашата дама ти одговори веднаш за тоа?
Вика: Не. Сигурно го знаете и ова, но сепак ќе ви одговорам. На прашањето, во прво време таа едноставно исчезна или почна да пее.
Јанко: И повторно го прашавте?
Вика: Да, но не го баравме само ова. Колку прашања сме ги поставиле! Секој предложи нешто да прашам.
Јанко: Не се сите!
Вика: Не секој. Дали прашавте нешто исто така?
Јанко: Да, морам да го признаам.
Вика: Па, еве, види! Кога луѓето почнаа да го прават тоа, многумина предложија прашања: нешто за нив лично, нешто за нивните најблиски; особено за болните.
Јанко: Еднаш ми рече дека Дама ти кажа да не ја прашуваш за сè.
Вика: Не еднаш, туку многу пати. Тој еднаш ми го кажа лично.
Јанко: И ти си постави прашања?
Вика: Секој знае: да, дека продолживме.
Јанко: Но, зарем Мадона не се иритираше со ова?
Вика: Воопшто не! Нашата дама не се знае дека иритира! Јас веќе реков.
Јанко: Секако дека мора да има некои чудни или не многу сериозни прашања.
Вика: Се разбира. Имаше секакви.
Јанко: И ти одговори ли дама?
Вика: Јас веќе ти реков не. Тој се преправаше дека не слуша. Понекогаш ќе почнеше да се моли или пее.
Јанко: И ти продолжи вака?
Вика: Да, да. Освен што додека го објаснуваше нејзиниот живот, никој не можеше да ask постави прашања.
Јанко: Дали те спречи?
Вика: Да, ни рече. Но, немаше ни време да постави прашања: штом пристигна, тој нè поздрави и започна раскажувањето. Не можете да ја спречите да поставува прашања! И штом заврши, тој продолжи да се моли, потоа нè поздрави и замина. Па, кога би можеле да ги поставите нејзините прашања?
Јанко: Можеби беше добро за вас. Мислам дека тие прашања веќе ве изморија.
Вика: Да, како не? Пред, во текот на денот, луѓето ве заморуваа со прашања: ајде, прашај ја, прашај ја тоа ... Потоа, повторно по апарацијата: дали ја прашавте? што одговори тој? и така натаму. Никогаш не заврши. И не можете ни да се сеќавате на сè. Сто хаос: има такви што ви пишуваат писмо и има само едно прашање внатре ... Особено кога е напишано на кирилица [потешко е да се прочита, особено ако е напишано со рака], или со невино ракопис. Само работи.
Јанко: Добивте писма на кирилица?
Вика: Но, како не! И со ужасна ракопис. Во секој случај, ако можев да ги прочитам, ја прашав Мадона за оној пред останатите.
Јанко: Океј, Вика. И така продолжи и до ден денес.
Вика: Веќе ви реков. Кога Дама зборуваше со еден од нас за неа. живот, тогаш тоа не можеше да ја праша ништо.
Јанко: Тоа веќе го знам. Но, би сакал да знам дали има некој кој, со некои прашања, сакаше да ве тестира или да ве натера да западнете во стапица.
Вика: Како да се случило само еднаш! Понекогаш, нашата дама по име ни укажуваше на некои луѓе и ни рече да не обрнуваме внимание на нивните прашања, или едноставно да не одговараме на ништо. Татко ми, да не го сторивме тоа, којзнае каде би завршиле! Сè уште сме момчиња; а потоа малку образовани и неискусни деца. Сепак, не би сакал повеќе да застанувам на оваа тема.
Јанко: Во ред. И благодарам и за она што веќе го кажавте. Наместо тоа, кажи ми како мислиш: до кога можеш да поставиш прашања на Дама?
Вика: Се додека тој ни дозволува.
Јанко: Во ред. Благодарам уште еднаш.