Вика од Медјугорје: Ви ја велам молитвата што Госпоѓата ни ја побара да ја рецитираме

Јанко: Вицка, секогаш кога зборуваме за настаните од Меѓугорје, се прашуваме: овие момци, визионерите, што направија заедно со Богородица? Или: Што прават сега? Генерално се одговара дека момчињата се молеле, пееле и ја прашале Мадона нешто; можеби премногу работи. На прашањето: какви молитви кажале? Обично се одговара дека си рецитирал седум Оци наши, Здраво Марија и Слава на Отецот; потоа, подоцна, и Символот на верата.
Вика: Добро. Но, што не е во ред со тоа?
Јанко: Има, барем според некои, некои нејасни работи. Навистина би сакал да се разјасни, колку што е можно, што не е јасно.
Вика: Во ред. Почни да ми поставуваш прашања и ќе ти одговорам што знам.
Јанко: Најпрвин да те прашам: кога почна да ги рецитираш седумте отци пред Богородица, а заедно со Богородица?
Вичка: И мене тоа ме прашуваше во минатото. Во суштина, јас ти одговарам вака: никој никогаш нема да знае точно кога почнавме.
Јанко: Некој некаде рекол, па и напишал, дека си ги рецитирал, навистина, дека самата Богородица ти ги препорачала, веднаш на првиот ден кога ти прозборела, односно на 25 јуни.
Вичка: Сигурно не тогаш. Тоа беше нашата прва вистинска средба со Богородица. Ние од емоцијата и стравот не ни знаевме каде ни е главата. Освен размислување за молитви!
Јанко: Дали сепак се молеше?
Вичка: Секако дека се молевме. Ги рецитиравме Оче наш, Здраво Марија и Слава на Отецот. Ние дури и не знаевме други молитви. Но, колку пати сме ги повториле овие молитви, никој не знае.
Јанко: А можеби никогаш нема да дознаеме?
Вичка: Секако дека не; никој никогаш нема да знае, освен Богородица.
Јанко: Добро Вицка. Луѓето честопати се обидувале да погодат кој прв ви рекол да се молите токму така. Општо се вели дека бабата на Мирјана ти предложила вака да се молиш.
Вичка: Можеби, но не е сосема сигурно. Ги прашавме нашите жени како може да се моли кога ќе дојде Богородица. Речиси сите одговорија дека би било добро да се рецитираат седум Оци наши. Некои ја предложија Бројаницата на Богородица, но среде збрката што беше во Подбрдо немаше да успееме. Генерално се случуваше вака: почнавме да се молиме, се појави Богородица и потоа преминавме на дијалог, на прашања. Знам со сигурност дека понекогаш сме ги рецитирале сите седум Оци наши пред да дојде Богородица.
Јанко: Па што?
Вичка: Потоа продолживме да се молиме додека не се појави Богородица. Не беше толку лесно. И Богородица нè стави на тест. Беше потребно долго време за се да се среди.
Јанко: Сепак, Вицка, речиси секогаш слушаш како се повторува дека Богородица ти препорачала да ги изрецитираш седумте отци наши.
Вицка: Секако дека ни кажа, но подоцна.
Јанко: Кога подоцна?
Вичка: Не се сеќавам точно. Можеби после 5-6 дена може и повеќе, не знам. Но, дали е навистина толку важно?
Јанко: Само на вас визионери или на сите им ги препорачавте?
Вицка: Дури и на народот. Навистина, повеќе за народот отколку за нас.
Јанко: Богородица, кажа зошто и со каква намера да ги рецитира?
Вичка: Да, да. Особено за болните и за светскиот мир. Не е дека точно ги напишал индивидуалните намери.
Јанко: Па продолживте?
Вика: Да. Почнавме редовно да ги рецитираме седумте Оци наши кога одевме во црква.
Јанко: Кога почна да одиш таму?
Вичка: Не се сеќавам точно, но ми се чини после десетина дена од првото појавување. Се сретнавме со Богородица во Подбрдо; потоа отидовме во црква и ги рецитиравме седумте Оче наши.
Јанко: Вицка, убаво се сетивте на тоа. Слушајќи касета, проверив кога за прв пат ги рецитиравте седумте Оче Наши со народот во црквата, после светата миса; ова се случи на 2 јули 1981 година. Но, немојте да се молите вака секој ден; всушност на снимката од 10 јули е јасно забележано како свештеникот на крајот од мисата го предупредил народот дека вие визионери не сте таму и дека нема ни да стигнете. Мислам дека тој ден останавте скриен во ректоратот, од причина што добро ја знаете.
Вика: Се сеќавам на тоа. Тој пат го имавме привидувањето во куќата на парохискиот свештеник.
Јанко: Во ред е. Сега да се вратиме малку назад.
Вичка: Во ред, ако има потреба. Сега имам должност да слушам за да прашам.
Јанко: Сега треба да разјасниме нешто што не е толку едноставно.
Вичка: Зошто си загрижена? Не е можно се да се разјасни. Ние не сме во суд да треба се да разјасниме.
Јанко: Како и да е барем да пробаме. Вие сте обвинети дека сте дале различни одговори во врска со седумте Оци наши.
Вика: Што одговори?
Јанко: Не знам. Се вели дека, на истото прашање (кој ви ја предложил таа молитва), еден од вас рекол дека баба ви ги предложила седумте отци наши; друг рече дека ова е стар обичај од ваша страна; третиот рече дека Богородица е таа што ти препорачала да се молиш вака.
Вичка: Добро, но што е проблемот?
Јанко: Кој од трите одговори е точен?
Вичка: Ама сите три се вистинити!
Јанко: Како е тоа можно?
Вика: Многу е едноставно. Да, точно е дека жените - навистина, баба - ни предложија да ги рецитираме седумте Отци наши. Подеднакво е точно дека во нашите краишта, особено во зима, заеднички се рецитираат седумте Оци наши. Вистина е и дека Богородица ја препорача оваа молитва, и нам и на луѓето. Освен што Богородица ни го додаде и Символот на верата. Што може да биде невистинито или чудно за ова? Верувам дека баба ми уште пред привидението ги рецитираше седумте Оче наши.
Јанко: Ама ти одговори, во три, три различни работи!
Вичка: Многу е едноставно: секој ја кажа таа вистина што ја знаеше, дури и ако никој не ја кажа целосната вистина. Еден поп од Винковци многу убаво ми го објасни ова; од тогаш се ми е јасно.
Јанко: Добро Вицка; Верувам дека е така. И јас тука не гледам проблем. Ова е нашата древна молитва; дури и во моето семејство вака се молеа. Тоа е нормална молитва, поврзана и со библискиот број седум [индекс на полнота, на совршенство].
Вичка: Не знам ништо за ова библиско значење. Знам само дека ова е нашата молитва која Богородица ја прифати и ја препорача.
Јанко: Добро, доста е од ова. Ме интересира уште една работа.
Вицка: Знам дека со тебе никогаш не е лесно да се стигне до крај. Ајде да видиме што сè уште сакате.
Јанко: Ќе се обидам да бидам краток. И мене и другите сме заинтересирани да дознаат зошто на почетокот не дојде да присуствуваш на целата вечерна миса.
Вика: Што е чудно? Никој не не покани да го направиме тоа и во тој час се појави Богородица, горе во Подбрдо, а подоцна долу во селото. Одевме на миса во недела; во други денови, кога имавме време.
Јанко: Вичка, миса е нешто свето, небесно; тоа е најголемиот настан што може да се случи во целиот универзум.
Вика: И јас знам. Сум го слушнал сто пати во црква. Но, гледате, ние не се однесуваме доследно. За ова ни зборуваше и Богородица. Се сеќавам дека еднаш, на еден од нас, тој рече дека е подобро да не се оди на светата миса отколку достојно да се слуша.
Јанко: Богородица никогаш не те поканила на миса?
Вичка: Отпрвин не. Да не поканеше, ќе одевме. Подоцна да. Понекогаш ни велеше и да побрзаме за да не доцниме на светата миса. Богородица знае што прави.
Јанко: Од кога редовно одиш на вечерна миса?
Вичка: Откако ни се појави Богородица во црквата.
Јанко: Од кога е?
Вичка: Од околу средината на јануари 1982 година. Така ми се чини.
Јанко: Во право си: баш така беше