Вика од Меѓугорје: youе ти кажам како се чувствуваме пред и по привидот

Јанко: Горе-долу разбирам како се однесуваш за време на сеништата. Но, сега има друга работа што ме интересира да ја знам.
Вика: Знам дека те интересираат многу работи! Што сакате да знаете сега?
Јанко: Заинтересиран сум да знам како се чувствуваш непосредно пред средбата со Богородица, токму кога влегуваш во просторијата за привиденија.
Вика: Може да ве уверам дека и во тој момент се чувствувам навистина добро.
Јанко: Дури и по повеќе од илјада состаноци?
Вика: Исто е. Тоа е нешто што не може да се опише; треба да го пробате.
Јанко: Дали се чувствувате така, дури и ако веќе знаете однапред како и што ќе се случи?
Вика: Извонредно е! Се чини дека небото се отвора пред твоите очи! Таа насмевка, таа нежност; тој нејзин шепот ... Едноставно е прекрасно.
Јанко: Според тебе, како другите го доживуваат сето ова?
Вика: Ми се чини, помалку или повеќе, како мене.
Јанко: Јас навистина не би го рекол тоа! Кога ве гледам за време на состаноците, а тоа се случи и пред некоја вечер, гледам некои лица без никаква промена: тие остануваат ладни, без да бидат трогнати или светкави. Не знам; можеби зависи од темпераментот. Марија ми рече дека, дури и ако изгледа повеќе неподвижна од тебе, таа ја доживува средбата на многу интензивен начин. Таа исто така вели дека во тој момент се чувствува како да е во рајот.
Вика: Што сакаш, и ова е подарок од Богородица! Кој друг би можел да ни го даде?
Јанко: Се согласувам. Но, како се чувствувате кога Богородица заминува, како укажувате секој пат со извичник? („Ода“, тој си оди.)
Вика: Како нешто да ми се отцепи од срцето. Не можам да го изразам, но ми се чини така.
Јанко: Всушност, јас го забележав тоа, пред неколку вечери, кога рече дека „Оди!“ Го кажавте со воздишка на тага.
Вика: Како да се направи тоа поинаку! Би било полошо ако мислите дека не можете да ја видите утре. Би било навистина болно.
Јанко: Што можете да направите! И ова ќе се случи еден ден.
Вика: Сигурно ќе се случи, но засега не размислувам за тоа. Подоцна Богородица ќе ни помогне да го надминеме и ова.
Јанко: willе биде. Слушнавте како се снајде со Мирјана, откако никогаш повеќе не и се појави.
Вика: Слушнав, но не сакам повеќе да зборувам за тоа. Бог ќе нè води како што тој знае подобро од нас.
Јанко: Кажи ми уште нешто: како се чувствуваат другите во моментот на заминувањето на Богородица?
Вика: Не знам затоа што никогаш не сум прашала некого.
Јанко: Марија ми рече дека се чувствува како тебе; а исто така и Иванка. Другите двајца во секој случај се потешки, помалку сентиментални ... [Иван и Јаков]