Вика од Медјугорје: willе ви кажам за чудата на Пресвета Богородица

Јанко: Вика, не ти текнува чудно што те праша толку малку за чудата на Меџугорје?
Вика: Навистина. Скоро размислував лошо за тебе.
Јанко: Кажи ми отворено што мисли.
Вика: Не. Се срамам од тоа.
Јанко: Но, кажи го слободно! Знаете што секогаш ми велите да правам: „Не плаши се!“
Вика: Мислев дека воопшто не верувате во овие работи.
Јанко: Океј, Вика. Не се плаши; но вие не претпоставите. Еве, ќе ти покажам веднаш. Јас и јас бев очевидец на ненадејно закрепнување, што се случи по повод состанокот на харизматиката на Канада, додека јавно се молев за исцелување, по Светата миса [групата ја водеше добро познатиот П. Тардиф]. Вие многу добро знаете колку се движеше сè. Оставајќи ја сакрахијата, по скалилата, скоро ја газев жена што плачеше и се радуваше од радост. Неколку моменти порано, Господ чудотворно ја излекуваше од сериозна болест што ја лекуваше со години, во болниците во Мостар и Загреб. Тој исто така ги направи и спа-третманите. Вика, ти е здодевно?
Вика: За небото, оди напред!
Јанко: Theената со години страдаше од „мултиплекс склероза“, но пред сè страдаше од недостаток на рамнотежа, толку многу што не можеше да застане сама на себе. Дури и таа вечер нејзиниот сопруг ја носеше скоро по тежина. Бидејќи, поради големото мноштво, тие не беа во можност да влезат во црквата, тие останаа надвор, пред сакрахистичката врата. И додека свештеникот што ја водеше молитвата се огласи: „Чувствувам дека Господ во моментов лекува жена што страда од мултиплекс склероза“, споменатата дама во тој прецизен момент се чувствува како електричен удар низ целото тело. Во исто време, таа се чувствуваше способна да застане самостојно. Така, таа ми рече веднаш. Слегувајќи по скалите, сфатив дека нешто се случило на некого. Штом ме виде, дамата трчаше кон мене и повтори да плаче: "Фра Јанко мио, исцелен сум!" Кратко време подоцна отиде сама во својот автомобил, кој беше оддалечен повеќе од сто метри. Како што можете да видите, Вика, јас лично ги доживеав овие моменти во Медугорје! Само што отидов малку и веројатно ти здодеа.
Вика: Те молам! Беше многу интересно. Навистина
Јанко: Само сакам да го додадам ова: Ја познавам таа жена уште од дете. Пред многу години го подготвив за Потврда и прво причестување. Подоцна ја видов, дури и по заздравувањето. Неколку дена подоцна ја запознав додека беше сама, без ничија помош, таа се искачи во Подбрдо, на местото на првите прилози, за да им се заблагодари на Бога и на нашата дама за сето она што направија. Ја видов и во парохиската црква, пред неколку дена, која се движеше толку брзо како и другите. Сега кажи ми, Вика, ако навистина ти пречив.
Вика: Веќе ви реков дека е многу интересно!
Јанко: Сакам да го изразам моето лично убедување за исцелување и чуда.
Вика: Ми се допаѓа, затоа не мора секогаш да зборувам.
Јанко: Во ред. Иако знам доволно, што се однесува до физичките лекувања, претпочитам да замолчам. Ова е исто така затоа што многу пати, она што не е појасно објаснето, се нарекува чудо. Исто така, сакам да ви го кажам: за мене најголемото чудо е кога се претвори грешникот, кога во еден момент се менува, толку многу што од тој момент станува атеист, пријател на Бога и е подготвен, за ова пријателство со Бога, да ги носи сите искушенијата и целото презир кон оние со кои тој се водеше војна против Бога до претходниот ден. Вика, лепрозата на душата е потешко да се лекува од оној на телото. И јас сум сведок на овие исцелувања. Извинете сега ако зборував како „професор“. Според мое мислење, телесните исцелувања служат за лекување на душата.
Вика: Сега можев да ви кажам нешто, за што размислував многу пати подоцна.
Јанко: Кажи ми, те молам.
Вика: За вас, можеби нема да биде важно многу, но за мене тоа ќе биде.
Јанко: Ајде, зборувај. За што се работи?
Вика: Станува збор за конверзија на интелектуалец. Чуден човек! На нашата средба, тој зборуваше со мене два или три пати за себе. Тој ги комбинираше сите бои. Нешто ми донесе и разговаравме. Долг, долг. Некој би рекол дека не верува во ништо; од друга страна, се чини така. Не знаев што да правам со него повеќе, но тој не сакаше да ме остави. Се молев за него и го советував да оди кај некој свештеник. Му реков: „Пробај го. Кој знае. "
Јанко: Тој веројатно не обрнувал внимание на тебе.
Вика: Не. Но, кога дојдов во црква во вечерните часови, додека луѓето признаваа надвор, го видов: тој клекна пред вас. Си помислив на себеси: едноставно се случи таму каде што требаше да одиш!
Јанко: И тогаш што?
Вика: Отидов подалеку и повторно се молев кратко за него.
Јанко: Дали заврши вака?
Вика: Воопшто не! Тој се врати после три-четири месеци во мојата куќа и тој спонтано ми рече дека станал друг човек, вистински верник. Ова беше вистинско чудо за мене. Колку е добар и моќен Бог!
Јанко: Еве, видете како Бог прави сè и лекува. Јас сум многу среќен што ми го кажа ова. Голема радост е кога се случуваат овие настани. Секој од нас свештеници, кои честопати доаѓаме тука да ги исповедаме, ги живее овие искуства не само еднаш, туку и многу пати. Ова беше случај и во времето на Исус. Тој честопати го комбинираше заздравувањето на телото со душата. Многу пати, кога исцелуваше некого, додаде: „Оди и не греши повеќе“. Истиот Исус го лекува и денес.
Вика: Во ред. Знаев дека ќе се извлечеш од тоа.
Јанко: Но, од што?
Вика: Од мое сомнение, дека не верувавте во исцелувања.
Јанко: Беше многу лесно затоа што немавте причина да го имате тој сомнеж. Ако сакате да го знаете и ова, за време на исповеди сум слушнал толку многу физички лекувања! Јас ги советував сите да ги донесат документите и да одат во парохиската канцеларија, да предупредат за заздравувањето, како знак на благодарност до доброто Бога и Пресвета Богородица. Ова е добро. Но, има уште нешто што ме интересира.
Вика: Што е тоа?
Јанко: Ако нашата дама рече однапред, понекогаш, дека некој ќе се лекува.
Вика: Колку што знам, никој не го кажа тоа. Таа секогаш препорачува цврста вера, молитва и пост. Тогаш, што ќе даде Бог.
Јанко: И без овие работи? V - Ништо!
Јанко: Океј, Вика. Но, ми се чини чудно што се случи со малата Даниеле Сетка. Во овој случај, некои од вас, на почетокот рекоа дека ќе закрепне, без да зборуваме за овие услови. Јас ти кажувам според она што го слушнав од диктафонот.
Вика: Но, среде тој хаос, кој би можел да размислува за сè секој пат? Оној што зборуваше, добро знаеше дека Пресвета Богородица им кажа на родителите на Даниел дека мора да имаат жива вера, да се молат и да пости. Освен што не кажа сè гласно; тоа може да се објасни само на овој начин.
Јанко: Во ред. Се надевам дека ќе. Но, штом еднаш ќе ми кажете, сега ми се случува, дека Пресвета Богородица рече дека таа ќе заздрави млад човек и тој не стави никакви услови.
Вика: Кој ти кажав тогаш? Сега не се сеќавам.
Јанко: Ми кажа за еден млад човек кој е без левата нога.
Вика: И што ти реков?
Јанко: Дека нашата дама ќе го излечи без никакви услови, по ветениот знак.
Вика: Ако ти го кажав ова, ти ја кажав вистината. Нашата дама рече дека во тој момент многумина ќе се опорават и со тој млад човек се однесувала на посебен начин.
Јанко: Што мислиш со тоа?
Вика: Скоро секој ден доаѓаше на аперациите на Мадона и Мадона покажа дека го сака особено.
Јанко: Како знаеш?
Вика: Еве како. Во една пригода, нешто пред Божиќ во првата година, таа ни ја покажа болната нога. Тој го отстрани вештачкиот, пластичен дел од ногата, и наместо тоа ни ја покажа здравата нога.
Јанко: Зошто ова?
Вика: Не знам. Можеби тоа е дека Дама мислеше дека ќе заздрави.
Јанко: Но, дали тој чувствува нешто во тој момент?
Вика: Потоа, тој ни рече дека му се чинело дека некој го допира по главата. Така нешто.
Јанко: Во ред. Но, нашата дама не рече дека ќе заздрави!
Вика: Оди полека; Сè уште не сум завршил. Два или три дена подоцна, кај нас дојдоа млади луѓе. Игравме и пеевме; меѓу нив беше и тоа момче.
Јанко: И тогаш што?
Вика: По некое време Мадона се појави пред нас, порано од вообичаеното. Покрај неа беше тоа момче, сите завиткани во светло. Тој не знаеше, но тој веднаш ни рече дека за време на апетицијата чувствува нешто, како електрична струја што минува низ ногата.
Јанко: Преку која нога?
Вика: Болниот.
Јанко: И тогаш што?
Вика: Ви кажав што знаев.
Јанко: Но, не ми кажа дали ногата ќе заздрави или не!
Вика: Нашата дама рече да, но подоцна.
Јанко: Кога?
Вика: Откако ќе ни го даде знакот, тогаш ќе заздрави целосно. Ова ни го кажа кон средината на 1982 година.
Јанко: На кого го рече ова: на вас или на него?
Вика: За нас. И го пријавивме.
Јанко: И тој ти веруваше?
Вика: Секако дека не! Тој веруваше уште порано, кога Госпоѓата ни го покажа тоа.
Јанко: Можеш ли да се сетиш кога Госпоѓата го вети ова?
Вика: Не, но може да го прашате; сигурно знае
Јанко: Добро, Вика; но нема да го барам сега.
Вика: Би било лесно да се најде; тој присуствува на маса секоја вечер и прави причест.
Јанко: Во ред. Но, дали тој сè уште верува во ова?
Вика: Сигурно дека верува во тоа! Тој сега е еден од нашите; ова го знаете и вие
Јанко: Да, знам, добро е. Времето ќе каже. Можеш ли да ми кажеш дали Пресвета Богородица кажа за некого однапред дали ќе се лекува?
Вика: Обично таа не ги кажува овие работи. Не се сеќавам точно, но знам дека тој еднаш рече за болен човек дека наскоро ќе умре.
Јанко: Според вас и според Дама, дали е цврста вера, пост, молитва и други добри дела неопходни за заздравување?
Вика: И тогаш што ќе даде Бог. Нема друг начин.
Јанко: Од кого ги бара нашата дама овие работи: од болните или од другите?
Вика: Прво на сите од болното лице; а потоа и од членовите на семејството.
Јанко: Што ако болното лице е толку сериозно што дури и не може да се моли?
Вика: Тој може и мора барем да верува; во меѓувреме, членовите на семејството мора да се молат и да постат колку што е можно. Така вели, Дама и така е, татко ми. Но, сега ме интересира нешто друго.
Јанко: Да го чуеме.
Вика: Можете ли да ми кажете, иако не е важно, колку лекувања се познати досега во Медугорје?
Јанко: Сигурно, не знам. До пред неколку месеци имаше повеќе од 220. За сега само ти го кажувам ова. Можеби во некоја друга прилика ќе ви кажам повеќе за тоа. Секако има уште некои кои не се пријавени.
Вика: Се разбира. Не е важно да ги пријавите. Бог и дама ни знаат што прават.
Јанко: Вика, дали е појасна мојата вера во лекувањето?
Вика: Да, ајде да продолжиме понатаму.