Ние сме живи, дали го сфаќаме тоа?…. од Вивиана Риполи (пустиник)

Кога во молитва во пресрет на утрото и навечер меѓу многуте зборови на псалмите и молитвите, јас ги раскажувам ". Твојата милост нè одведе до овој час" мојот дух има трепет, бидејќи е трепет на благодарност што ми докажува срце и му признава на Бога дека живеењето, да се биде жив, не е мое право, не е немино нешто, па дури ни нешто што сакав или што сум го заслужил, но јас сум заслужен, туку голем бесценет подарок што го добив и оттогаш Бог придружуваше, одлична можност што ни е дадена, но која може да биде одземена од нас во секое време и затоа мора да се живее во потполност. Скапоценост на време што не се враќа, скапоценост на времето што е сега, сè да се инвестира со цел да се сака, да се живее во вистината на она што сме „деца Божји затоа на„ скапоценоста на времето што повикува да се вратиме во себе за да одлучиме да ги смениме работите што не одат добро, да одлучат дека овој наш живот, овој наш подарок, мора да стане сè повеќе подарок на Бога што ни го дал, подарок за браќата што ги става покрај нас или што нè зближува случајно. Помогнете ни го нашиот Бог да живееме во благодарноста за нашиот живот и за сè, помогни ни да не го трошиме прекрасниот талент тоа е времето што сте го решиле за секој од нас на оваа земја. Колку работи би се лизнале ако знаевме дека имаме малку време, колку лутина, колку човечки тврдења дури и исправно, но кои не служат за каузата на Бога, колку би го избегнале времето потрошено во глупости, во поплаки, во безидејност, во работи што за Царството небесно не тера да акумулираме ништо, туку тие го украдоа од нас. Не, со вашиот благодат Господ и со послушност кон Твојата Реч ќе го украдеме Небото и ќе го направиме овој наш живот чудо на Твојата Loveубов.