Молитвата во тишината на душата е момент на внатрешен мир и со неа ја пречекуваме благодатта Божја.

Отец Ливио Францага е италијански католички свештеник, роден на 10 август 1936 година во Цивидат Камуно, во провинцијата Бреша. Во 1983 година, отец Ливио го основал Радио Марија Италија, католичка радио станица што се емитува низ цела Италија и која имала голем успех. Има напишано и неколку книги, во кои се осврнува на теми како верата, молитвата и христијанскиот живот. Денес земаме инспирација од овие книги за да разговараме со вас молитва еден од најдлабоките опомени што Богородица ни ги даде во Меѓугорје беше извршен во тишината на душата.

Овој тип на молитва нè повикува да го напуштиме светот и влезете во божественото, оставајќи ги настрана секојдневните грижи и условувања кои не вознемируваат. Во тишината на душата, ние сме во состојба слушај го Божјиот глас што зборува преку нашата совест.

Молитвата во тишината на душата, затоа што е важна

Молитвата во тишината на душата е момент на комуникација помеѓу поединецот и божеството во кое не се потребни надворешни зборови или гестови, туку се воспоставува врска врска директно и длабоко со божественото.

Во тишина се обидуваме да исклучете ја бучавата и збунетоста на умот да отвори внатрешен простор на смиреност и спокојство што ви овозможува да стапите во контакт со сакрум. Оваа внатрешна тишина е момент на слушање и добредојде на божествената енергија, во која се отвораме кон присуството и ситеloveубов на божественото без потреба да се зборува или да се изразува со зборови.

Во овој момент на длабока рефлексија можете медитираат, фокусирајте се на дишењето или едноставно оставете ги мислите да се растворат за да бидат присутни на божеството. Во оваа состојба на тишина и блискост со божественото, може да се изразат сопствените мисли грижи, желби, благодарам или едноставно споделете ја вашата љубов и благодарност.

Тоа е момент на доверба и отвореност, во кој се поздравува она што божественото има да го понуди и ја препознава својата зависност и поврзаност со него. Исто така го храни сопствената духовност и се отвораме за божественото присуство во нашите животи. Тоа е момент на внатрешен мир, во која контролата е напуштена и благодатта на божествената е добредојдена.